پرارزش آنها است.
اين نكته نيز قابل دقت است كه، تعبير به «غاوِينَ» (گمراهان) همان تعبيرى است كه در داستان شيطان بعد از آن كه از درگاه خدا رانده شد، آمده است آنجا كه خداوند مىفرمايد: إِنَّ عِبادِي لَيْسَ لَكَ عَلَيْهِمْ سُلْطانٌ إِلَّا مَنِ اتَّبَعَكَ مِنَ الْغاوِينَ: «تو بر بندگان من سلطهاى نخواهى داشت مگر گمراهانى كه پيروى تو مىكنند». «1»
***
در آيه بعد، به گفتگوهاى سرزنش بار و عتاب آميزى كه در اين هنگام با اين گروه گمراه مىشود، پرداخته چنين مىگويد: «و به آنها گفته مىشود: كجا هستند معبودهائى را كه پيوسته عبادت مىكرديد»؟ «وَ قِيلَ لَهُمْ أَيْنَ ما كُنْتُمْ تَعْبُدُونَ».
***
«معبودهائى كه غير از خدا بودند» «مِنْ دُونِ اللَّهِ».
«آيا آنها در برابر اين شدائد و سختيها كه اكنون با آن روبرو هستيد، شما را يارى مىكنند»؟! «هَلْ يَنْصُرُونَكُمْ».
«يا مىتوانند كسى را به يارى شما دعوت كنند، و يا حتى كسى به يارى خود آنها مىآيد»؟! «أَوْ يَنْتَصِرُونَ». «2»
ولى آنها جوابى در برابر اين سؤال ندارند و كسى هم چنين انتظارى از آنها ندارد.
***
«در اين هنگام همه معبودان را جمع كرده با عابدان گمراهشان به دوزخ