در اينجا تعبير به «زوج» در مورد گياهان قابل دقت است، گرچه غالب مفسران «زوج» را به معنى نوع و صنف، و ازواج را به معنى انواع و اصناف گرفتهاند، ولى چه مانعى دارد كه زوج را به معنى معروفش كه قبل از هر معنى ديگر به ذهن مىآيد، بگيريم و اشاره به زوجيت در جهان گياهان باشد؟!
در گذشته انسانها كم و بيش فهميده بودند كه، بعضى از گياهان داراى نوع نر و نوع ماده است، و براى بارور ساختن گياهان از طريق تلقيح، استفاده مىكردند، اين مسأله در مورد درختان نخل، كاملًا شناخته شده بود، ولى، نخستين بار «لينه» دانشمند و گياهشناس معروف «سوئدى»، در اواسط قرن 18 ميلادى، موفق به كشف اين واقعيت شد كه: مسأله زوجيت در دنياى گياهان تقريباً يك قانون عمومى است و گياهان نيز همانند غالب حيوانات، از طريق آميزش نطفه نر و ماده بارور مىشوند و سپس ميوه مىدهند.
ولى قرآن مجيد قرنها قبل از اين دانشمند، كراراً در آيات مختلف به زوجيت، در جهان گياهان اشاره كرده (در آيات مورد بحث، و در سوره «رعد»، آيه 3، و «لقمان»، آيه 10 و سوره «ق»، آيه 7) و اين خود يكى از معجزات علمى قرآن است.
واژه «كريم» در اصل به معنى هر چيز پر ارزش است، گاه در مورد انسان به كار مىرود، گاه گياهان، و گاهى حتى نامه توصيف به «كريم» مىشود مانند سخن ملكه «سبأ» در مورد نامه سليمان: (إِنِّي أُلْقِيَ إِلَيَّ كِتابٌ كَرِيمٌ). «1»
و منظور از گياه كريم، گياهان پرفايده است و البته هر گياهى داراى فوائدى