تفسير:
دعوت عام براى حج!
به تناسب بحثى كه در آيه گذشته پيرامون مسجد الحرام و زائران خانه خدا آمد، در آيات مورد بحث، نخست به تاريخچه بناى «كعبه» به دست ابراهيم خليل عليه السلام و سپس مسأله وجوب حج، و فلسفه آن، و بخشى از احكام اين عبادت بزرگ اشاره مىكند، و يا به تعبير ديگر، آيه گذشته مقدمهاى بود براى بحثهاى گوناگون اين آيات.
ابتدا از داستان تجديد بناى «كعبه» شروع كرده، مىگويد: «به خاطر بياور زمانى را كه محل خانه كعبه را براى ابراهيم آماده ساختيم تا در آن مكان اقدام به بناى خانه كعبه كند» «وَ إِذْ بَوَّأْنا لِا بْراهِيمَ مَكانَ الْبَيْتِ».
«بَوَّأ» در اصل از ماده «بواء» به معنى مساوات اجزاى يك مكان و مسطح بودن آن است، سپس به هر گونه آماده ساختن مكان اطلاق شده است. منظور از اين جمله، در آيه فوق- طبق روايات مفسران- اين است كه:
خداوند مكان خانه كعبه را كه در زمان آدم ساخته شده بود، و در طوفان نوح ويران و آثارش محو گشته بود، به ابراهيم عليه السلام نشان داد، طوفانى وزيد و خاكها را به عقب برد و پايههاى خانه آشكار گشت، يا قطعه ابرى آمد و در آنجا سايه افكند، و يا به هر وسيله ديگر، خداوند محل اصلى خانه را براى ابراهيم عليه السلام معلوم و آماده ساخت، و او با هميارى فرزندش «اسماعيل» آن را تجديد بنا نمود. «1»
آن گاه اضافه مىكند: هنگامى كه خانه آماده شد، به ابراهيم عليه السلام خطاب كرديم: اين خانه را كانون توحيد كن، و «چيزى را شريك من قرار مده، و خانهام