را براى طواف كنندگان، قيام كنندگان، ركوع كنندگان و سجود كنندگان پاك كن» «أَنْ لا تُشْرِكْ بِي شَيْئاً وَ طَهِّرْ بَيْتِيَ لِلطَّائِفِينَ وَ الْقائِمِينَ وَ الرُّكَّعِ السُّجُودِ». «1»
در حقيقت، ابراهيم عليه السلام مأمور بود خانه «كعبه» و اطراف آن را از هر گونه آلودگى ظاهرى، معنوى و هر گونه بت و مظاهر شرك پاك و پاكيزه دارد، تا بندگان خدا در اين مكان پاك، جز به خدا نينديشند، و مهمترين عبادت اين سرزمين را كه طواف و نماز است در محيطى پيراسته از هر گونه آلودگى انجام دهند.
از ميان اركان نماز در آيه فوق، به سه ركن عمده كه «قيام»، «ركوع» و «سجود» است به ترتيب اشاره شده؛ چرا كه بقيه در شعاع آن قرار دارد هر چند جمعى از مفسران «قائمين» را در اينجا به معنى «مقيمين در مكّه» تفسير كردهاند.
ولى با توجه به مسأله طواف و ركوع و سجود كه قبل و بعد از آن آمده است، شك نيست كه قيام در اينجا به معنى قيام نماز است و اين معنى را بسيارى از مفسران شيعه و اهل تسنن برگزيده يا به عنوان يك تفسير نقل كردهاند. «2»
ضمناً، بايد توجه داشت: «رُكَّع» جمع «راكع» (ركوع كننده) و «سجود» جمع «ساجد» (سجده كننده) مىباشد و اين كه در ميان اين دو (الركع السجود) واو عطف نيامده، بلكه به صورت توصيف ذكر شده، به خاطر نزديكى اين دو عبادت به يكديگر است.
***
بعد از آماده شدن خانه كعبه، براى عبادت كنندگان، خدا به ابراهيم عليه السلام