اشاره به زمان حتمى پايان زندگى انسان است. «1»
به هر حال، ستمكاران بىايمان و مجرمان جسور، نبايد از تأخير عذاب الهى مغرور شوند، و اين واقعيت را ناديده بگيرند كه اين لطف خدا، اين سنت الهى، اين قانون تكامل است كه ميدان را براى آنها گشوده.
***
سپس روى سخن را به پيامبر صلى الله عليه و آله كرده، مىگويد: «اكنون كه بنا نيست اين بدكاران فوراً مجازات شوند، تو در برابر آنچه آنها مىگويند صابر و شكيبا باش» «فَاصْبِرْ عَلى ما يَقُولُونَ».
و براى تقويت روحيه پيامبر صلى الله عليه و آله و تسلّى خاطر او دستور راز و نياز با خدا و نماز و تسبيح را داده مىگويد: «قبل از طلوع آفتاب و پيش از غروب آن، همچنين، در اثناء شب و اطراف روز، تسبيح و حمد پروردگارت را به جا آور تا راضى و خشنود شوى» و قلب تو در برابر سخنان دردآور آنها ناراحت نشود «وَ سَبِّحْ بِحَمْدِ رَبِّكَ قَبْلَ طُلُوعِ الشَّمْسِ وَ قَبْلَ غُرُوبِها وَ مِنْ آناءِ اللَّيْلِ فَسَبِّحْ وَ أَطْرافَ النَّهارِ لَعَلَّكَ تَرْضى».
بدون شك، اين حمد و تسبيح مبارزهاى است با شرك و بتپرستى در عين صبر و شكيبائى در برابر بدگوئىها و سخنان ناهنجار مشركان.
ولى در اين كه منظور، حمد و تسبيح مطلق است و يا اشاره به خصوص نمازهاى پنجگانه روزانه، در ميان مفسران گفتگو است:
جمعى معتقدند: بايد ظاهر عبارت را به همان معنى وسيعش رها كرد و از آن تسبيح و حمد مطلق استفاده نمود.