آنها به عرش خدا مىروند و ارواح ما به بدنها باز نمىگردد، مگر با علم و دانش تازهاى و اگر چنين نبود، علوم ما پايان مىگرفت»! «1»
اين مضمون، در روايات متعددى با عبارات گوناگون بيان شده، و نشان مىدهد: پيامبر و امامان تا پايان جهان بر علم و دانششان افزوده مىشود.
در روايت ديگرى از پيامبر گرامى اسلام صلى الله عليه و آله مىخوانيم: إِذا أَتى عَلَىَّ يَوْمٌ لاأَزْدادُ فِيْهِ عِلْماً يُقَرِّبُنِى إِلَى اللَّهِ فَلا بارَكَ اللَّهُ لِى فِى طُلُوعِ شَمْسِهِ:
«هر گاه روزى فرا رسد و علم و دانشى كه مرا به خدا نزديك كند، بر علم من افزوده نشود طلوع آفتاب آن روز بر من مبارك مباد»! «2»
باز در حديث ديگرى از پيامبر اكرم صلى الله عليه و آله مىخوانيم: أَعْلَمُ النَّاسِ مَنْ جَمَعَ عِلْمَ النَّاسِ إِلى عِلْمِهِ، وَ أَكْثَرُ النَّاسِ قِيمَةً أَكْثَرُهُمْ عِلْماً وَ أَقَلُّ النَّاسِ قِيمَةً أَقَلُّهُمْ عِلْماً:
«داناترين مردم كسى است كه دانش مردم را بر دانش خود بيفزايد، گرانبهاترين مردم كسى است كه از همه داناتر باشد و كمبهاترين مردم كسى است كه دانشش از همه كمتر باشد». «3»
و اين است ارزش علم از ديدگاه تعليمات اسلام.
***