انجام داده بودند گفت: أَنْتُمْ شَرٌّ مَكاناً: «شما از نظر مقام و منزلت بدترين مردميد».
به هر حال، ادريس يكى از پيامبران بلند مقام الهى است كه در نكتهها مورد اشاره قرار خواهد گرفت.
***
پس از آن به صورت يك جمعبندى از تمام افتخاراتى كه در آيات گذشته پيرامون انبياء بزرگ و صفات و حالات آنها و مواهبى كه خداوند به آنها داده بود، بيان گرديد، چنين مىگويد: «آنها پيامبرانى بودند كه خداوند آنان را مشمول نعمت خود قرار داده بود» «أُولئِكَ الَّذِينَ أَنْعَمَ اللَّهُ عَلَيْهِمْ مِنَ النَّبِيِّينَ».
«كه بعضى، از فرزندان آدم بودند، و بعضى از فرزندان كسانى كه با نوح در كشتى سوار كرديم و بعضى از دودمان ابراهيم و اسرائيل» «مِنْ ذُرِّيَّةِ آدَمَ وَ مِمَّنْ حَمَلْنا مَعَ نُوحٍ وَ مِنْ ذُرِّيَّةِ إِبْراهِيمَ وَ إِسْرائِيلَ».
با اين كه همه اين پيامبران از فرزندان آدم بودند، ولى با توجه به نزديكى آنها به يكى از پيامبران بزرگ از آنان به عنوان «ذريه ابراهيم و اسرائيل» ياد شده، و به اين ترتيب، منظور از «ذريه آدم» در اين آيه، «ادريس» است كه طبق مشهور، جد پدر نوح پيامبر بود.
و منظور از «ذريه كسانى كه با نوح بر كشتى سوار شدند» ابراهيم عليه السلام است؛ زيرا ابراهيم عليه السلام از فرزندان سام (فرزند نوح) بوده.
و منظور از «ذريه ابراهيم»، اسحاق، اسماعيل و يعقوب است، و منظور از «ذريه اسرائيل»، موسى، هارون، زكريا، يحيى و عيسى مىباشد كه در آيات گذشته به حالات آنها و بسيارى از صفات برجستهشان، اشاره شده.
سپس، اين بحث را با ياد پيروان راستين اين پيامبران بزرگ تكميل كرده