نكتهها:
1- آغاز سوره، با «حمد» خدا
پنج سوره، از سورههاى قرآن با «الحمد للّه» شروع شده، و در اين پنج سوره، پس از ستايش خداوند، مسأله آفرينش آسمانها و زمين (يا مالكيت آسمانها و زمين) و يا تربيت جهانيان آمده است، جز در سوره مورد بحث، كه نزول قرآن بر پيامبر صلى الله عليه و آله در دنبال اين ستايش قرار گرفته است.
در حقيقت، در آن چهار سوره (انعام- سبا- فاطر و حمد) سخن از كتاب «تكوين» به ميان آمده، ولى در سوره «كهف» كه مورد بحث است سخن از كتاب «تدوين» است، و مىدانيم هر يك از اين دو كتاب، يعنى «قرآن» و «جهان آفرينش» مكمّل ديگرى است، و اين تعبير نيز بيانگر آن است كه: قرآن وزنى دارد همچون وزن مجموعه آفرينش، و نعمتى است همسان نعمت جهان هستى! و اصولًا، مسأله تربيت جهانيان كه در جمله «الحَمْدُ لِلَّهِ رَبِّ الْعالَمِيْن» آمده است بدون بهرهگيرى از اين كتاب بزرگ آسمانى، ممكن نيست.
***
2- كتابى پابرجا و مستقيم و نگاهبان
«قيّم» (بر وزن سيّد) از ماده «قيام» گرفته شده و در اينجا به معنى پابرجا، ثابت و استوار است، علاوه بر آن، برپادارنده، حافظ و پاسدار كتب ديگر است.
و در عين حال، معنى اعتدال، استقامت و خالى بودن از هر گونه اعوجاج و كژى را نيز مىرساند.
اين كلمه كه به عنوان وصفى براى قرآن، بعد از توصيف به عدم اعوجاج در آيات فوق، آمده است، هم تأكيدى است بر استقامت و اعتدال قرآن و خالى بودن از هر گونه ضد و نقيض، هم اشارهاى است به جاودانى بودن اين كتاب