در عين حال هيچ مانعى ندارد كه آيه مورد بحث درصدد بيان هر دو معنى باشد.
در منابع اسلامى نيز احاديثى به مضمون هر دو تفسير وارد شده است. در حديثى از پيامبر صلى الله عليه و آله مىخوانيم كه به معاذ بن جبل فرمود: إذا عَمِلتَ سَيّئةً فَاعمَل بِجَنبِها حَسَنَةً تَمحُها: «هنگامى كه كار بدى كردى، در كنار آن كار خوبى انجام ده كه آن را محو كند». «1»
و در نهج البلاغة مىخوانيم كه اميرمؤمنان على عليه السلام فرمود: عاتِب أخاكَ بِالإحسانِ إلَيهِ وَارْدِد شَرَّهُ بِالإنعامِ عَلَيهِ: «برادرت را در برابر كار خلافى كه انجام داده است، با نيكى سرزنش كن، و شرّ او را از طريق انعام و احسان به او برگردان». «2»
البتّه بايد توجّه داشت اين يك حكم اخلاقى و مخصوص مواردى است كه چنين برنامهها مؤثّر واقع مىشود، وگرنه اجراى حدود و كيفر بدكاران كه بهعنوان يك قانون در قوانين اسلامى آمده است، درباره كسانى كه مشمول آن هستند يكسان اجرا مىشود.
و در پايان آيه پس از ذكر برنامههاى مختلف گذشته به عاقبت كار «اولواالالباب» و طرفداران حق و عاملان به اين برنامهها اشاره كرده مىفرمايد:
«پايان نيكِ سراى ديگر از آنِ ايشان است» (أُوْلئِكَ لَهُمْ عُقْبَىالدَّارِ). «3»*
آيه بعد در توضيح سرانجام نيك مىگويد: اين سرانجام، همان «باغهاى