130 وَ مَنْ يَرْغَبُ عَنْ مِلَّةِ إِبْراهيمَ إِلَّا مَنْ سَفِهَ نَفْسَهُ وَ لَقَدِ اصْطَفَيْناهُ فِي الدُّنْيا وَ إِنَّهُ فِي الآْخِرَةِ لَمِنَ الصَّالِحينَ
131 إِذْ قالَ لَهُ رَبُّهُ أَسْلِمْ قالَ أَسْلَمْتُ لِرَبِّ الْعالَمينَ
132 وَ وَصَّى بِها إِبْراهيمُ بَنيهِ وَ يَعْقُوبُ يا بَنِيَّ إِنَّ اللَّهَ اصْطَفى لَكُمُ الدِّينَ فَلا تَمُوتُنَّ إِلَّا وَ أَنْتُمْ مُسْلِمُونَ
ترجمه:
130- چه كسى جز افراد سفيه و نادان، از آئين ابراهيم، (با آن پاكى و درخشندگى،) روىگردان خواهد شد؟! ما او را در اين جهان برگزيديم؛ و او در جهان ديگر، از صالحان است.
131- در آن هنگام كه پروردگارش به او گفت: اسلام بياور! (و در برابر حق، تسليم باش! او فرمان پروردگار را، پذيرفت؛ و) گفت: «در برابر پروردگار جهانيان، تسليم شدم».
132- و ابراهيم و يعقوب (در واپسين لحظات عمر،) فرزندان خود را به اين آئين، وصيت كردند؛ «فرزندان من! خداوند اين آئين پاك را براى شما برگزيده است؛ و شما، جز به آئين اسلام (تسليم در برابر فرمان خدا) از دنيا نرويد»!
تفسير:
ابراهيم عليه السلام انسان نمونه
در آيات گذشته تا حدودى شخصيت ابراهيم عليه السلام نشان داده شد، بعضى از