خود كه تركيبى از نعمتهاى مختلف است اشاره كرده مىگويد: «من شما را بر جهانيان برترى بخشيدم» «وَ أَنِّي فَضَّلْتُكُمْ عَلَى الْعالَمينَ».
شايد بعضى تصور كنند منظور از «فَضَّلْتُكُمْ عَلَى الْعالَمينَ» اين باشد كه آنها را بر تمام جهانيان در تمام ادوار برترى بخشيده است.
ولى با توجه به ساير آيات قرآن روشن مىشود: مقصود برترى آنها نسبت به افراد محيط و عصر خودشان است؛ زيرا در قرآن مىخوانيم: كُنْتُمْ خَيْرَ أُمَّةٍ أُخْرِجَتْ لِلنَّاس ...: «شما (مسلمانان) بهترين امتى بوديد كه براى نفع انسانها آفريده شدهايد ...». «1»
در جاى ديگر درباره بنى اسرائيل مىخوانيم: وَ أَوْرَثْنَا الْقَوْمَ الَّذينَ كانُوا يُسْتَضْعَفُونَ مَشارِقَ الأَرْضِ وَ مَغارِبَها: «ما اين مستضعفان را وارث مشرق و مغرب زمين كرديم». «2»
روشن است: بنى اسرائيل در آن زمان وارث تمام جهان نشدند پس مقصود اين است كه وارث شرق و غرب منطقه خودشان گشتند، بنابراين، فضيلت آنها بر جهانيان نيز برترى نسبت به افراد همان محيط است.
***
در آيه بعد، قرآن خط بطلانى بر خيالهاى باطل يهود مىكشد؛ زيرا آنها معتقد بودند چون نياكان و اجدادشان پيامبران خدا بودند آنها را شفاعت خواهند كرد، و يا گمان مىكردند مىتوان براى گناهان فديه و بدل تهيه نمود، همان گونه كه در اين جهان، متوسل به رشوه مىشدند.
قرآن مىگويد: «از آن روز بترسيد كه هيچ كس بجاى ديگرى جزا داده نمىشود» «وَ اتَّقُوا يَوْماً لاتَجْزي نَفْسٌ عَنْ نَفْسٍ شَيْئاً».