ب: اقوال فقهاى اهل سنّت‌

تعبيرات برخى از فقهاى اهل سنت نيز گواه بر اين است كه در عصر آنها ستونى وجود نداشته يا اگر وجود داشته علامت بوده است و جمره همان قطعه زمينى است كه سنگ‌ها را بر آن پرتاب مى‌كردند:

1- شافعى، يكى از امامان چهارگانه اهل سنّت مى‌گويد:

«فانْ رمى بحصاة فأصابت انساناً أو محملًا ثمّ استَنَت حتّى اصابت موضع الحصى‌ من الجمرة اجزأت عنه؛

اگر به هنگام رمى، سنگى پرتاب كند و به انسان يا محملى برخورد نمايد، سپس بغلتد تا به محلّ سنگريزه‌ها از جمره اصابت كند، كافى است!». [1]

در اينجا به روشنى مى‌بينيم كه او مسئله غلتيدن سنگ به روى زمين سراشيبى و اصابت آن به محلّ سنگريزه‌ها را مطرح مى‌كند و همان را كافى مى‌داند و اين دليل بر آن است كه ستونى مطرح نبوده است.

2- مالك، يكى ديگر از پيشوايان معروف اهل سنّت، در اين زمينه چنين مى‌گويد:

«و ان وقعت في موضع حصى الجمرة و انْ لم تبلغ الرأس أجزأ؛

هرگاه سنگ در محلّ سنگ‌ريزه‌هاى جمره بيافتد، هرچند به‌

[1] كتاب الأم، جلد 2، صفحه 213، نشر مكتبة الكليات الازهرية، چاپ اوّل، 1381.