پيغمبر اكرم صلى الله عليه و آله بعد از شهادت جعفر بن ابى‌طالب وارد بر اسما همسر او شد و خبر شهادت جعفر را به اسما داد سپس فرمود: اى اسما آيا بشارتى به تو بدهم؟

عرض كرد: آرى پدر و مادرم فدايت باد فرمود: خداوند متعال براى جعفر دو بال قرار داده كه در آسمان بهشت با آن پرواز مى‌كند. اسما گفت: پدر و مادرم فدايت باد اى رسول خدا اين بشارت را به همه مردم بده. پيغمبر اكرم صلى الله عليه و آله برخاست و بر فراز منبر رفت و فرمود: «الا ان جعفرا قد استشهد و قد جعل اللَّه له جناحين يطير بهما فى الجنة؛ آگاه باشيد جعفر (در ميدان موته) به شهادت رسيد و خداوند (به جاى دو دستش كه قطع شد) دو بال براى او قرار داد كه در آسمان بهشت با آن پرواز مى‌كند». [1]

سپس امام عليه السلام بعد از ذكر اين دو مورد مهم از فضايل بنى‌هاشم به يك بيان كلى مى‌پردازد و مى‌فرمايد: «و اگر نه اين بود كه خداوند نهى كرده است كه انسان، خودستايى كند، گوينده فضايلى را برمى‌شمرد كه دلهاىِ مؤمنان آگاه با آن آشناست و گوش‌هاى شنوندگان از شنيدن آن ابا ندارد»؛ (وَ لَوْ لَا مَا نَهَى‌ اللَّهُ عَنْهُ مِنْ تَزْكِيَةِ الْمَرْءِ نَفْسَهُ، لَذَكَرَ ذَاكِرٌ فَضَائِلَ جَمَّةً، تَعْرِفُهَا قُلُوبُ الْمُؤْمِنِينَ، وَ لَا تَمُجُّهَا [2] آذَانُ السَّامِعِينَ).

اشاره به اينكه فضايل ما اهل بيت همه جا را پر كرده و يكى دو تا نيست و به قدرى شهرت دارد كه نه تنها مؤمنان، بلكه منافقان و بيگانگان از اسلام نيز با آن آشنا هستند و گروه زيادى آن را از پيغمبر اكرم صلى الله عليه و آله شنيده‌اند هر چند امثال تو (معاويه) با آن آشنا نباشيد؛ ولى از آنجا كه ممكن است حمل بر خودستايى شود من از بازگو كردن آن فضايل فراوان چشم‌پوشى مى‌كنم و آن را به داورى مؤمنان‌

[1]. شرح نهج‌البلاغه تسترى، ج 3، ص 111 و شرح نهج‌البلاغه ابن ابى الحديد، ج 15، ص 71.

[2]. «تمجّ» از ريشه «مج» بر وزن «حج» به معناى بيرون ريختن چيزى از مايعات از دهان است. سپس آن واژه در مورد شنيدن سخنان به وسيله گوش نيز به كار رفته است؛ معناى جمله بالا اين است كه گوش‌ها اين فضايل را از خود بيرون نمى‌ريزد، بلكه آن را پذيرا مى‌شود.