بخش دوم‌

وَ اعْلَمُوا عِبَادَ اللَّهِ أَنَّ الْمُتَّقِينَ ذَهَبُوا بِعَاجِلِ الدُّنْيَا وَ آجِلِ الْآخِرَةِ، فَشَارَكُوا أَهْلَ الدُّنْيَا فِي دُنْيَاهُمْ، وَ لَمْ يُشَارِكُوا أَهْلَ الدُّنْيَا فِي آخِرَتِهِمْ؛ سَكَنُوا الدُّنْيَا بِأَفْضَلِ مَا سُكِنَتْ، وَ أَكَلُوهَا بِأَفْضَلِ مَا أُكِلَتْ، فَحَظُوا مِنَ الدُّنْيَا بِمَا حَظِيَ بِهِ الْمُتْرَفُونَ، وَ أَخَذُوا مِنْهَا مَا أَخَذَهُ الْجَبَابِرَةُ الْمُتَكَبِّرُونَ؛ ثُمَّ انْقَلَبُوا عَنْهَا بِالزَّادِ الْمُبَلِّغِ؛ وَ الْمَتْجَرِ الرَّابِحِ أَصَابُوا لَذَّةَ زُهْدِ الدُّنْيَا فِي دُنْيَاهُمْ، وَ تَيَقَّنُوا أَنَّهُمْ جِيرَانُ اللَّهِ غَداً فِي آخِرَتِهِمْ. لَا تُرَدُّ لَهُمْ دَعْوَةٌ، وَ لَا يَنْقُصُ لَهُمْ نَصِيبٌ مِنْ لَذَّةٍ.

ترجمه‌

بدانيد اى بندگان خدا كه پرهيزكاران هم از دنياى زودگذر بهره گرفتند و هم از سراى آخرت، با اهل دنيا در دنيايشان شركت جستند در حالى كه با اهل دنيا در آخرت (تاريك) آنها شركت نكردند آنها در دنيا بهترين مسكن (مسكن‌هاى ساده و دور از تكلف و زرق و برق) را برگزيدند و بهترين خوراك‌ها (خوراك ساده و حلال و مورد نياز) را تناول كردند و همان لذتى را كه متنعمان از دنيا بردند، نصيبشان شد و آنچه را جباران مستكبر از آن بهره گرفتند، بهره آنان گشت (زيرا زندگى ساده اينها لذت‌بخش‌تر از زندگى پر زرق و برق آنان بود) سپس آنها (پرهيزكاران) از اين جهان با زاد و توشه كافى و تجارتى پر سود، به سوى سفر آخرت رفتند. از لذت زهد در دنيا بهره‌مند شدند و يقين كردند كه در آخرت همسايگان خدايند، در سرايى كه هر چه تقاضا كنند اجابت مى‌شود و هيچ گونه لذتى از آنها دريغ نخواهد شد.