انتخاب، متعرض آنچه او انتخاب كرده نشو؛ سپس باقيمانده را نيز به دو بخش تقسيم كن و باز او را مخير نما (تا يكى را انتخاب كند) و هر گاه يكى را انتخاب كرد در اين انتخاب متعرض آنچه او انتخاب كرده نشو و همچنان اين تقسيم را ادامه مى‌دهى (و صاحب مال را مخير مى‌سازى تا يكى را انتخاب كرده كنار بگذارد) تا آنجا كه باقيمانده به اندازه (زكات و) حق خداوند در مال او باشد، آن گاه حق خدا را از او بگير و اگر صاحب مال پشيمان شد و از تو تقاضا كرد كه تقسيم را تجديد كنى، تقاضاى او را بپذير و آن دو دسته را با هم بار ديگر مخلوط كن سپس همان گونه كه در بار اوّل انجام دادى، تقسيم را تكرار كن تا حق خدا را از مال او دريافت دارى، ولى هرگز حيوان مسن و فرتوت و دست و پا شكسته و بيمار و معيوب را به عنوان زكات نپذير.

شرح و تفسير نهايت احترام به خواسته‌هاى زكات دهندگان‌

آن گاه مى‌افزايد: «اگر زكات، زكات طلا و نقره (درهم و دينار و يا قيمت زكات غلات بود) هرچه مى‌دهد بپذير (و با او گفتگو درباره كم و زياد آن نكن، او به تو اعتماد كرده تو هم به او اعتماد كن)»؛ (فَخُذْ مَا أَعْطَاكَ مِنْ ذَهَبٍ أَوْ فِضَّةٍ).

«و اگر گوسفند و گاو و شترى دارد بدون اذن او داخل نشو، زيرا بيشتر آنها از آن اوست»؛ (فَإِنْ كَانَ لَهُ مَاشِيَةٌ [1] أَوْ إِبِلٌ فَلَا تَدْخُلْهَا إِلَّا بِإِذْنِهِ فَإِنَّ أَكْثَرَهَا لَهُ).

سپس مى‌افزايد: «آن گاه كه داخل شدى همچون شخص مسلط و سخت‌گير نسبت به او رفتار نكن، چهارپايى را فرار مده و ناراحت نساز و صاحبش را درباره آن ناراحت نكن»؛ (فَإِذَا أَتَيْتَهَا فَلَا تَدْخُلْ عَلَيْهَا دُخُولَ مُتَسَلِّطٍ عَلَيْهِ وَ لَا

[1]. «ماشية» در اصل به معناى راه رونده از ريشه «مشى» است. سپس به چهارپايان اعم از شتر، گاو و گوسفند اطلاق مى‌شود؛ اما غالباً به گوسفندان گفته مى‌شود و جمع آن مواشى است و در عبارت بالا منظور گاو و گوسفند است به قرينه ذكر ابل (شتر) بعد از آن.