13 و من كتاب له عليه السلام إلى أميرين من أمراء جيشه‌

از نامه‌هاى امام عليه السلام است‌

كه به دو نفر از سران سپاهش نگاشته. [1]

نامه در يك نگاه‌

اين نامه در واقع بيانگر دو چيز است؛ نخست دستورى است به آن دو فرمانده لشكر كه از مالك اشتر پيروى كنند و زير نظر او قرار گيرند و ديگر اينكه اوصافى از مالك اشتر را بيان كرده كه شايستگى او را براى هر فرماندهى نشان مى‌دهد.

[1]. سند نامه:

اين نامه در تاريخ طبرى (ج 3، ص 564) و در كتاب صفين نصر بن مزاحم ص 153 آمده است.

مصادر نهج‌البلاغه نيز به اين دو كه قبل از مرحوم سيد رضى مى‌زيستند نيز اشاره كرده است و در تاريخ طبرى چنين آمده كه امام عليه السلام اين نامه را براى زياد بن نضر و شريح بن هانى كه دو فرمانده مقدمه سپاه امير مؤمنان على عليه السلام به سوى صفين بودند، نگاشته است. هنگامى كه آنها به نيروهاى معاويه نزديك شدند با يكى از فرماندهان لشكر او كه نامش ابو الاعور سلمى بود برخورد كردند و او را به اطاعت از امير مؤمنان عليه السلام دعوت نمودند ولى او نپذيرفت جريان را بوسيله نامه‌اى به امام عليه السلام گزارش كردند امام عليه السلام مالك اشتر را به عنوان فرمانده همراه با اين نامه نزد آنان فرستاد.