مى‌كند»؛ (وَ لَا تَذُوقُوا النَّوْمَ إِلَّا غِرَاراً أَوْ مَضْمَضَةً).

درست شبيه كسى كه در انتظار مسافر يا ميهمان يا فرد عزيز ديگرى است كه شب وارد مى‌شود اندكى مى‌خوابد و بيدار مى‌شود سپس مى‌خوابد و باز بيدار مى‌شود. لشكر اسلام در مقابل دشمن بايد اين گونه استراحت كنند مبادا دشمن با شبيخون ضايعات فراوانى به بار آورد. اين معنا تشبيه به جرعه جرعه نوشيدن يا مضمضه آب در دهان است.

البته اين نكات دقيق هفتگانه در بيان امام عليه السلام، دستوراتى درباره مقدمات لشكر و مسير راه است؛ امّا تاكتيك‌هاى مربوط به ميدان جنگ را در بعضى از خطبه‌هاى گذشته بيان فرموده است. (به خطبه 11 در جلد اوّل صفحه 487 و خطبه 66 در جلد سوم صفحه 91 به بعد و خطبه 124 جلد پنجم صفحه 258 به بعد مراجعه شود).