مى‌دهد كه: «بدانيد فاصله نگاههاى مرگ به شما كوتاه و نزديك است. گويى در چنگال مرگ گرفتاريد، در حالى كه پنجه‌هايش را در جان شما فروبرده، و حوادث هولناك و مشكلات شديد شما را غافلگير ساخته است»؛ (و اعلموا أنّ ملاحظ [1] المنيّة [2] نحوكم دانية [3]، و كأنّكم بمخالبها [4] و قد نشبت‌ [5] فيكم، و قد دهمتكم‌ [6] فيها مفظعات‌ [7] الأمور، و معضلات‌ [8] المحذور).

اين سخن، اشاره به اين است كه ميان انسان و مرگ در هيچ سن و سالى فاصله‌اى وجود ندارد. هر لحظه ممكن است حادثه ناگهانى روى دهد و هرزمان ممكن است بيمارى خطرناكى به سراغ انسان بيايد و يا دشمنى او را به طور ناگهانى از پاى درآورد. گلوگير شدن يك لقمه ممكن است به زندگى انسان پايان دهد و گرفتگى رگهاى قلب يا مغز با چند لخته بسيار كوچك خون، وى را در كام مرگ فروبرد و يا با ضربه‌اى ناگهانى، نخاع انسان قطع شود و براى هميشه زمين‌گير گردد.

حضرت در پايان، در يك نتيجه‌گيرى روشن و گويا مى‌فرمايد: «حال كه چنين است وابستگيهاى دنيا را به خود قطع كنيد (از دنياپرستان فاصله بگيريد) و بر توشه تقوا تكيه كنيد»؛ (فقطّعوا علائق الدّنيا و استظهروا [9] بزاد التّقوى).

[1]. «ملاحظ» جمع «ملحظ» مصدر ميمى، به معناى نگاه كردن يا با گوشه چشم نگاه كردن است.

[2]. «منيّه» از ريشه «منى» بر وزن «سعى» به معناى تقدير گرفته شده و از آنجا كه مرگ در سرنوشت انسان مقدّر است، اين واژه به مرگ اطلاق مى‌شود.

[3]. «دانيه» به معناى نزديك از ريشه «دنوّ» بر وزن «علوّ».

[4]. «مخالب» جمع «مخلب» ناخن و چنگال حيوانات يا پرندگان است.

[5]. «نشبت» از ريشه «نشب» بر وزن «غصب» به معناى فرورفتن است.

[6]. «دهمت» از ريشه «دهم» به معناى غافلگير ساختن است.

[7]. «مفظعات» جمع «مفظعه» به معناى حادثه‌اى است كه بيش از حد شديد باشد.

[8]. «معضلات» جمع «معضله»؛ يعنى چيزى كه فوق العاده انسان را در تنگنا قرار دهد. به جاده تنگ نيز معضله گويند.

[9]. «استظهروا» از ريشه «استظهار» به معناى كمك گرفتن از شخص يا چيزى است و ريشه اصلى آن «ظهر» به معناى پشت است. واژه پشتيبانى به معناى تقويت مى‌آيد.