در خود گنجانيده است.

در اوّلين و دومين وصف مى‌فرمايد: «آنها (آل محمد) مايه حيات علم و دانش و مرگ جهل و نادانى هستند»؛ (هم عيش العلم، و موت الجهل).

امام عليه السّلام در اين تعبير علم و جهل را به صورت دو موجود زنده تشبيه كرده است كه آل محمّد حيات به علم مى‌بخشند و جهل را مى‌ميرانند و يا به تعبيرى ديگر روح علم‌اند و سبب مرگ جهل.

اين همان چيزى است كه در حديث معروف پيغمبر اكرم آمده است كه مى‌فرمايد: «أهل بيتي كالنّجوم بأيّهم إقتديتم إهتديتم؛ اهل بيت من همچون ستارگان آسمانند (در شبهاى تاريك راهنماى مسافران صحرا و دريا هستند) به هركدام اقتدا كنيد هدايت مى‌يابيد». [1]

در حديث ديگرى از ابن عباس آمده است كه پيغمبر اكرم فرمود: «النّجوم أمان لأهل الأرض من الغرق و أهل بيتي أمان لأمّتي من الإختلاف فإذا خالفتها قبيلة من العرب اختلفوا فصاروا حزب إبليس؛ ستارگان امان براى اهل زمين هستند از غرق شدن (در دريا در شبهاى تاريك، زيرا به كمك آنها راه خود را پيدا مى‌كنند) و اهل بيت من امان امّت من از اختلافاتند، هرگاه قبيله‌اى از عرب با آنها مخالفت كند اختلاف در ميان مردم ظاهر مى‌شود و حزب شيطان خواهند شد». [2]

سپس در ادامه سخن امام به سه وصف ديگر اشاره كرده مى‌فرمايد: «حلم آنها شما را از علمشان آگاه مى‌سازد و ظاهرشان از باطنشان و سكوتشان از منطق حكيمانه آنها شما را مطلع مى‌كند»؛ (يخبركم حلمهم عن علمهم، و ظاهرهم عن باطنهم، و صمتهم عن حكم منطقهم).

[1]. اين حديث در منابع شيعه و اهل سنّت آمده از جمله ذهبى در ميزان الاعتدال، ج 1، ص 82 و ابن حجر در لسان الميزان، ج 1، ص 136.

[2]. مستدرك حاكم، ج 3، ص 149.