و در واقع آن را از آيه 94 سوره حجر «فَاصْدَعْ بِما تُؤْمَرُ» گرفته است.

فرق اين جمله با جمله «و بلّغ رسالات ربّه» ممكن است از اين نظر باشد كه در واژه «بلّغ» مفهوم تأكيد و تكرار وجود دارد، بنابراين مفهوم دو جمله چنين مى‌شود كه پيامبر حق را آشكار ساخت و پى‌درپى بر آن تأكيد ورزيد.

سپس به يكى از مهم‌ترين و پرارزش‌ترين خدمات پيامبر اكرم صلّى اللّه عليه و اله پرداخته، مى‌فرمايد: «خداوند به وسيله او شكافهاى اختلاف را به‌هم پيوست و فاصله‌ها را از ميان برداشت و درميان اجتماع خويشاوندان الفت برقرار ساخت بعد از آنكه آتش سوزان دشمنيها در سينه‌ها انباشته شده بود و شعله كينه از درون دلها زبانه مى‌كشيد»؛ (فلمّ اللّه به الصّدع، و رتق به الفتق، و ألّف به الشّمل‌ [1] بين ذوي الأرحام، بعد العداوة الواغرة [2] في الصّدور، و الضّغائن‌ [3] القادحة [4] في القلوب).

امام عليه السّلام در مورد وحدت كلمه كه پيامبر اكرم صلّى اللّه عليه و اله درميان مردم با آن‌همه اختلافات ايجاد كرد سه تعبير ذكر فرموده است: اوّل تعبير به «لمّ» (بر وزن غم) كه به معناى جمع‌آورى كردن يا جمع‌آورى توأم با اصلاح است و مفهومش اين مى‌شود كه پيامبر اكرم صلّى اللّه عليه و اله در سايه تعليمات اسلام شكافها را چنان جمع كرد و به هم پيوست كه اثرى از گذشته باقى نماند.

دوم تعبير به «رتق» است كه آن نيز به معناى به‌هم پيوستن پارگيها و جداييهاست و شايد تأكيدى بر جمله سابق باشد يا اشاره به خصوص مواردى كه قبلا به هم پيوسته بوده و جدا شده و سپس آن را به‌هم پيوند مى‌دهند.

[1]. «شمل» به معناى جمع كردن و گردآورى نمودن است و گاه كه معناى اسم مصدرى دارد به معناى مجموعه و اجتماع مى‌آيد.

[2]. «واغره» به معناى داغ و سوزان از ريشه «وغر» بر وزن «فقر» به معناى شدّت حرارت گرفته شده است و به معناى كينه و خشم و عداوت شديد نيز استعمال مى‌شود.

[3]. «ضغائن» جمع «ضغينه» به معناى كينه و عداوت شديد است و در اصل به معناى پوشانيدن توأم با انحراف است.

[4]. «قادحه» به معناى شعله‌ور از ريشه «قدح» بر وزن «مدح» به معناى برافروختن آتش آمده است.