ارعاب صورت مى‌پذيرفت امّا اينكه اين‌گونه بيعت چه ارزشى دارد؟ قضاوت آن با خوانندگان است.

ه) ابن عبد ربه و كتاب «العقد الفريد»

شهاب الدين احمد معروف به ابن عبد ربه اندلسى مؤلف كتاب العقد الفريد (م 463 ه) در كتاب خود بحثى مشروح درباره تاريخ سقيفه آورده است. وى تحت عنوان كسانى كه از بيعت ابى بكر تخلف جستند، مى‌نويسد:

«فأمّا عليّ و العبّاس و الزّبير فقعدوا في بيت فاطمة حتّى بعث إليهم أبو بكر، عمر بن الخطّاب ليخرجهم من بيت فاطمة و قال له: إن أبوا فقاتلهم، فأقبل بقبس من نار أن يضرم عليهم الدّار، فلقيته فاطمة فقال: يا ابن الخطّاب أجئت لتحرق دارنا؟! قال: نعم، أو تدخلوا فيما دخلت فيه الأمّة!. [1]

على و عباس و زبير در خانه فاطمه نشسته بودند كه ابو بكر عمر بن خطّاب را فرستاد تا آنان را از خانه فاطمه بيرون كند و به او گفت: اگر بيرون نيامدند، با آنان نبرد كن! عمر بن خطّاب با مقدارى آتش به سوى خانه فاطمه رهسپار شد تا خانه را بسوزاند، ناگاه با فاطمه روبه‌رو شد. دختر پيامبر گفت: اى فرزند خطاب آمده‌اى خانه ما را بسوزانى؟ او در پاسخ گفت: بلى مگر اينكه در آنچه امّت وارد شدند، شما نيز وارد شويد!».

تا اينجا بخشى كه در آن تصريح به تصميم به هتك حرمت شده است پايان پذيرفت، اكنون به بخش دوم كه حاكى از جامه عمل پوشاندن به اين نيّت شوم است، مى‌پردازيم! مبادا تصور شود كه قصد آنها تنها ارعاب و تهديد بود تا على عليه السّلام و يارانش را مجبور به بيعت كنند، و هدف عملى ساختن چنين تهديدى را نداشتند.

[1]. عقد الفريد، ج 4، ص 93، چاپ مكتبة هلال.