است، لذا برخى در صدد برآمدند در نسبت كتاب به ابن قتيبه ترديد كنند، در حالى كه ابن ابى الحديد استاد فن تاريخ، اين كتاب را از آثار او مى‌داند و پيوسته از آن مطالبى نقل مى‌كند، متأسفانه اين كتاب به سرنوشت تحريف دچار شده و بخشى از مطالب آن به هنگام چاپ حذف شده است، درحالى‌كه همان مطالب در شرح نهج البلاغه ابن ابى الحديد آمده است.

زركلى در كتاب الأعلام اين كتاب را از آثار ابن قتيبه مى‌داند و مى‌افزايد:

برخى از علما در اين نسبت نظرى دارند؛ يعنى شك و ترديد را به ديگران نسبت مى‌دهد؛ نه به خويش. الياس سركيس نيز اين كتاب را از آثار ابن قتيبه مى‌شمارد. [1]

د) طبرى و تاريخ او

محمد بن جرير طبرى (م 310) در تاريخ خود رويداد هتك حرمت خانه وحى را چنين بيان مى‌كند:

«أتى عمر بن الخطّاب منزل عليّ و فيه طلحة و الزّبير و رجال من المهاجرين، فقال و اللّه لأحرقنّ عليكم أو لتخرجنّ إلى البيعة، فخرج عليه الزّبير مصلتا بالسّيف فعثر فسقط السّيف من يده، فوثبوا عليه فأخذوه. [2]

عمر بن خطّاب به خانه على آمد در حالى كه گروهى از مهاجران در آنجا گرد آمده بودند. وى رو به آنان كرد و گفت: به خدا سوگند خانه را به آتش مى‌كشم مگر اينكه براى بيعت بيرون بياييد. زبير از خانه بيرون آمد در حالى كه شمشير كشيده بود، ناگهان پاى او لغزيد، شمشير از دستش افتاد و ديگران بر او هجوم آوردند و او را گرفتند».

اين بخش از تاريخ حاكى از آن است كه اخذ بيعت براى خليفه با تهديد و

[1]. معجم المطبوعات العربية، ج 1، ص 212.

[2]. تاريخ طبرى، ج 2، ص 443، چاپ بيروت.