بخش سوم‌

و حقّا أقول! ما الدّنيا غرّتك، و لكن بها اغتررت، و لقد كاشفتك العظات، و آذنتك على سواء، و لهي بما تعدك من نزول البلاء بجسمك، و النّقص في قوّتك، أصدق و أوفى من أن تكذبك، أو تغرّك. و لربّ ناصح لها عندك متّهم، و صادق من خبرها مكذّب، و لئن تعرّفتها في الدّيار الخاوية، و الرّبوع الخالية، لتجدنّها من حسن تذكيرك، و بلاغ موعظتك، بمحلّة الشّفيق عليك، و الشّحيح بك! و لنعم دار من لم يرض بها دارا، و محلّ من لم يوطّنها محلّا! و إنّ السّعداء بالدّنيا غدا هم الهاربون منها اليوم.

ترجمه‌

به حق مى‌گويم: دنيا تو را فريب نداده، اين تو هستى كه به آن فريفته و مغرور شده‌اى (و خود را فريب داده‌اى)، دنيا پندهاى فراوانى دارد كه پرده از روى واقعيت خود براى تو برداشته و تو را به عدل و انصاف دعوت كرده است. دنيا با هشدارهايى كه از طريق نزول بلا و آفات در جسمت و كاستن از قوا و نيرويت به تو مى‌دهد راستگوتر و وفادارتر از آن است كه به تو دروغ گويد يا فريبت دهد.

بسيار نصيحت كنندگانى درباره دنيا كه نزد تو متّهم‌اند و چه بسيار راستگويانى كه در مورد اخبار دنيا كه از سوى تو تكذيب مى‌شوند. اگر حال دنيا را در مورد مناطق ويران شده و خانه‌هاى خالى از سكنه، جستجو كنى به يقين آن را يادآورى كننده‌اى نيكو و واعظى گويا مى‌يابى همچون دوستى مهربان كه از رسيدن اندوه به تو به شدّت ناراحت مى‌شود. دنيا چه سراى خوبى است براى كسى كه آن را خانه هميشگى خود نداند و چه محلّ نيكويى است براى كسى كه‌