بخش دوم‌

و تمثّل في حال تولّيك عنه إقباله عليك، يدعوك إلى عفوه، و يتغمّدك بفضله، و أنت متولّ عنه إلى غيره، فتعالى من قويّ ما أكرمه! و تواضعت من ضعيف ما أجرأك على معصيته! و أنت في كنف ستره مقيم، و في سعة فضله متقلّب. فلم يمنعك فضله، و لم يهتك عنك ستره، بل لم تخل من لطفه مطرف عين في نعمة يحدّثها لك، أو سيّئة يسترها عليك، أو بليّة يصرفها عنك! فما ظنّك به لو أطعته! و ايّم اللّه لو أنّ هذه الصّفة كانت في متّفقين في القوّة، متوازيين في القدرة، لكنت أوّل حاكم على نفسك بذميم الأخلاق، و مساوي‌ء الأعمال.

ترجمه‌

خوب تصوّر كن در همان هنگام كه تو از خداى خود روى مى‌گردانى او (با دادن انواع نعمتها) به تو روى مى‌آورد او تو را به عفو و بخشش خويش فرا مى‌خواند و در زير پوشش فضل و رحمتش قرار مى‌دهد در حالى كه تو همچنان به او پشت كرده و به غير او روى مى‌آورى. بزرگ و بلندمرتبه است خدايى كه با آن همه قدرت و قوت، اين قدر كريم است؛ ولى تو با آن حقارت و ضعف اين اندازه بر معصيت او جسور هستى در حالى كه در پناه پرده‌پوشى او قرار دارى و در فراخناى فضل و رحمتش در حركت هستى (با اين همه نافرمانى) تو را از فضل خويش باز نداشته و پرده گناهانت را ندريده است، بلكه حتى يك چشم بر هم زدن از لطف او دور نشده‌اى، يا در نعمتى قرار دارى كه براى تو فراهم ساخته و يا در گناهى كه پرده بر آن افكنده و يا بلا و مصيبتى كه از تو دور نموده است.