مى‌كردند و دلگرم مى‌ساختند و به منحرفان هشدار مى‌دادند و آنها را نكوهش مى‌كردند و بر آنان فرياد مى‌زدند كه با ادامه اين راه انحرافى خود را به هلاكت نيفكنند.

سپس در يك نتيجه‌گيرى از آنچه در جمله‌هاى پيشين آمد، مى‌فرمايد:

«بدين گونه آنها چراغهاى روشن تاريكيها بودند و راهنمايان در برابر آن شبهات»؛ (و كانوا كذلك مصابيح تلك الظّلمات، و أدلّة تلك الشّبهات).

آرى! در مسير زندگى دنيا هم ظلمات و تاريكيهاست و هم جاده‌هاى مشكوك و مشتبه كه هر دو براى رهروان راه خطرناك است. وجود اين مردان الهى چراغ پر نورى در آن ظلمتها و دليل و راهنمايى براى آن طرق مشكوك است.

نكته‌ها

1. منظور از ايّام اللّه چيست؟

در اين بخش از خطبه امام عليه السّلام اشاره فرموده بود كه مردان الهى ايّام اللّه را به مردم يادآورى مى‌كنند. به يقين همه روزها روزهاى خداست و همه جا خانه اوست و در عين حال نه روزى دارد و نه خانه‌اى كه برتر از زمان و مكان است؛ ولى همان‌گونه كه خانه كعبه، بزرگ‌ترين جايگاه عبادت به موجب اين ويژگى‌اش «بيت اللّه» ناميده شده، روزهاى خاصّى هست كه به جهت حوادث مهمّش درخشش فوق العاده‌اى دارد.

بعضى گفته‌اند: «ايّام اللّه» اشاره به روزهاى پيروزى پيامبران بر لشكر شرك و كفر است. بعضى گفته‌اند: روزهاى مهم عبادت همچون ايّام ماه مبارك و ايّام حج است. آنچه در تاريخ بنى اسرائيل و موسى آمده كه مأمور شد ايّام اللّه را به بنى اسرائيل يادآورى كند اشاره به روز غلبه بر فرعون و نجات از دريا و مانند آن‌