السّلام عليك يا رسول اللّه عنّي، و عن ابنتك النّازلة في جوارك، و السّريعة اللّحاق بك، قلّ، يا رسول اللّه، عن صفيّتك صبري، ورقّ عنها تجلّدي، إلّا أنّ في التّأسّي لي بعظيم فرقتك، و فادح مصيبتك، موضع تعزّ، فلقد و سّدتك في ملحودة قبرك، و فاضت بين نحري و صدري نفسك، ف «إِنَّا لِلَّهِ وَ إِنَّا إِلَيْهِ راجِعُونَ» فلقد استرجعت الوديعة، و أخذت الرّهينة! أمّا حزني فسرمد، و أمّا ليلي فمسهّد، إلى أن يختار اللّه لي دارك الّتي أنت بها مقيم. و ستنبّئك ابنتك بتضافر أمّتك على هضمها، فأحفها السّؤال، و استخبرها الحال؛ هذا و لم يطل العهد، و لم يخل منك الذّكر، و السّلام عليكما سلام مودّع، لا قال و لا سئم، فإنّ أنصرف فلا عن ملالة، و إن أقم فلا عن سوءظنّ بما وعد اللّه الصّابرين.

ترجمه‌

سلام و درود بر تو اى رسول خدا از سوى خودم و از سوى دخترت (زهرا) كه هم‌اكنون در جوار تو فرود آمده و به سرعت به تو ملحق شده است. اى رسول خدا! از فراق دختر برگزيده و پاكت پيمانه صبرم لبريز شده و طاقتم از دست رفته است، هرچند پس از روبه‌رو شدن با غم بزرگ فراق و مصيبت دردناك تو، اين مصيبت براى من قابل تحمّل شده است. (فراموش نمى‌كنم) من تو را با دست خود در ميان قبر نهادم و هنگام رحلتت، روح تو در ميان گلو و سينه من روان شد «ف «إِنَّا لِلَّهِ وَ إِنَّا إِلَيْهِ راجِعُونَ» [1]؛ ما از خداييم و به سوى او باز مى‌گرديم» (اى رسول خدا) امانتى كه به من سپرده بودى هم‌اكنون بازپس‌داده شده و گروگانى‌

[1]. بقره، آيه 156.