ابن ابى الحديد مى‌گويد: «معاويه به واليان شهرها نامه نوشت و طى بخشنامه‌اى به همه آنان ابلاغ كرد كه هركس فضائل و مناقب عثمان را نقل مى‌كند، مورد احترام ويژه قرار دهند و هركس روايتى در فضيلت وى نقل كند نام او و پدر و خويشاوندانش را بنويسند تا به همه آنان پاداش دهيم. مدّتى بر اين منوال گذشت. معاويه بخشنامه ديگرى صادر كرد و طى آن نوشت: احاديث در فضايل و مناقب عثمان فزونى يافت، از اين پس از مردم بخواهيد تا در فضايل ديگر صحابه مخصوصا آن دو خليفه به نقل حديث پردازند و هر حديثى در فضيلت على نقل شده با نقل مشابه آن درباره صحابه ديگر به مقابله با آن برخيزند». [1]

گرچه بعد از اين زمان گروهى از محدّثان راستين به نقّادى احاديث پرداختند؛ ولى جرأت نكردند در احاديثى كه صحابه آن را نقل كرده بودند انگشت انكار بگذارند، چرا كه صحابه بودند!». [2]

3. آيا همه صحابه عادل بودند؟

درباره صحابه پيامبر اكرم صلّى اللّه عليه و اله دو عقيده مختلف وجود دارد؛ گروهى معتقدند همه آنها بدون استثنا افراد صالح و صادق و عادلى بودند و همه در هاله‌اى از قداست قرار دارند، بنابراين احاديث آنها از پيامبر اكرم مطلقا مورد قبول است و كمترين ايرادى به آنها نمى‌توان گرفت و اگر كار خلافى از آنها ببنيم مانند تصرّفات نادرست خليفه سوم در بيت المال و آتش افروزى طلحه و زبير براى جنگ جمل و شورش معاويه برضدّ امام مسلمين على عليه السّلام و امثال آن بايد به‌

- اين حديث اضافه مى‌كند كه اين حديث را جز با يك سند نيافتم، در حالى كه بسيارى از رجال اين سند افراد مجهول الحالى هستند.

[1]. شرح نهج البلاغه ابن ابى الحديد، ج 11، ص 44- 46.

[2]. همان مدرك، ص 42.