الحسين عليهما السّلام- على الموت لئلّا ينقطع بهما نسل رسول اللّه صلّى اللّه عليه و اله).

تعبير به‌ «املكوا» از ريشه «ملك» در واقع تأكيدى است براى جلوگيرى كردن از شتاب امام حسن عليه السّلام به سوى ميدان جنگ، زيرا انسان هنگامى كه مالك چيزى مى‌شود آن را به تمام معنا در اختيار مى‌گيرد و اين بالاترين تأكيدى است كه در مورد بازداشتن كسى از چيزى مى‌توان به كار برد. به همين دليل مرحوم سيّد رضى رحمة اللّه در ذيل اين كلام مى‌گويد: «اين تعبير از فصيح‌ترين و برترين تعبيرات است».

جمله‌ «لا يهدّني» تأكيد ديگرى براين معناست، زيرا مى‌فرمايد: اگر او و برادرش حسين عليه السّلام به شهادت برسند وجود مرا درهم مى‌كوبند.

امام عليه السّلام براى اينكه تصوّر نشود اين تأكيدات تنها از مهر فرزندى سرچشمه مى‌گيرد، در پايان فرموده: من هدف بزرگى را دنبال مى‌كنم و آن اين است كه نسل پيامبر اكرم صلّى اللّه عليه و اله هرچه بهتر و بيشتر از طريق اين دو، در جهان باقى بماند كه اين خود يكى از اسباب پايندگى اسلام است.

منظور سيّد اين است كه جمله‌ «أملكوا عنّي» يعنى «از سوى من مالك بشويد» تأكيد زيبا و لطيفى است براين معنا كه با سرعت و جديّت برويد و اين جوان را نگاه داريد تا از دست نرود، زيرا انسان بيشترين محافظت را نسبت به املاك خويش دارد و اين تعبير از «نگاه داشتن» و «گرفتن» و «بازگرفتن» و «محافظت» بليغ‌تر و رساتر است.