وسيله نماز به درگاه خدا تقرّب جوييد».

در حديث معروف از امام على بن موسى الرضا عليه السّلام آمده است: «الصّلاة قربان كلّ تقىّ؛ نماز وسيله تقرّب هرپرهيزگارى است». [1]

سپس امام عليه السّلام به ذكر دليل براى اين دستورات مهم در مورد نماز پرداخته و به هفت نكته اشاره مى‌كند و به آياتى از قرآن مجيد و سنّت پيامبر صلّى اللّه عليه و اله استدلال مى‌فرمايد.

نخست مى‌گويد: «زيرا نماز به عنوان فريضه واجب (در اوقات مختلف شب و روز) بر مؤمنان مقرّر شده است»؛ «إِنَّ الصَّلاةَ كانَتْ عَلَى الْمُؤْمِنِينَ كِتاباً مَوْقُوتاً» [2]

مفسّران براى اين آيه دو تفسير ذكر كرده‌اند: نخست اينكه منظور از «موقوف» واجب است، زيرا اين تعبير به جاى وجوب به كار مى‌رود. ديگر اينكه اشاره به اوقات نماز است كه بايد همه مؤمنان به دقت مراقب آن باشند و هرنمازى را در وقت خود به‌جا آورند.

سپس به ذكر دليل دوم پرداخته، مى‌فرمايد: «آيا پاسخ دوزخيان را در برابر اين سؤال كه «چه‌چيز شما را به دوزخ كشانيد؟» نمى‌شنويد كه مى‌گويند: «ما از نمازگزاران نبوديم»؛ (ألا تسمعون إلى جواب أهل النّار حين سئلوا: «ما سَلَكَكُمْ فِي سَقَرَ [3] قالُوا لَمْ نَكُ مِنَ الْمُصَلِّينَ» [4]).

البتّه در ادامه آيه شريفه مزبور به چند گناه ديگر كه عامل ورود آنها در دوزخ شده اشاره گرديده است: «عدم اطعام مساكين، هم‌صدا شدن با اهل باطل و تكذيب روز قيامت»؛ «وَ لَمْ نَكُ نُطْعِمُ الْمِسْكِينَ وَ كُنَّا نَخُوضُ مَعَ الْخائِضِينَ وَ كُنَّا نُكَذِّبُ بِيَوْمِ»

[1]. الكافى، جلد 3، صفحه 265، حديث 6.

[2]. نساء، آيه 103.

[3]. «سقر» در اصل از «سقر» بر وزن «فقر» به معناى دگرگون شدن و ذوب گشتن و تغيير رنگ دادن و آزار ديدن بر اثر تابش آفتاب گرفته شده است و چون جهنّم اين آثار را به نحو اشدّ دارد، يكى از نامهايش «سقر» است. از بعضى روايات استفاده مى‌شود كه «سقر» نام بخش خاصى از دوزخ است. كه جايگاه متكبّران است.

[4]. مدثر، آيه 42 و 43.