هيچ‌گاه آميخته با تلخى نخواهد بود.

آن‌گاه امام در ادامه سخن بعد از بيان جاودانگى اسلام و سهولت احكام، اشاره به قوّت و قدرت و اقتدار اسلام كرده و ضمن هفت جمله، حق مطلب را ادا نموده، مى‌فرمايد:

«بنابراين اسلام داراى ستونهايى است كه خداوند آن را در اعماق حق استوار ساخته و اساس آن را ثابت قرار داده و چشمه‌سارهايش پرآب و چراغهايش پرفروغ است.

نشانه‌هاى هدايتى دارد كه مسافران راه حق را رهنمون مى‌شود و پرچمهايى كه براى هدايت پويندگان راه خدا نصب شده و آبگاه‌هايى كه واردان بر آن سيراب مى‌شوند»؛ (فهو دعائم أساخ‌ [1] في الحقّ أسناخها [2]، و ثبّت لها أساسها [3]، و ينابيع غزرت‌ [4] عيونها، و مصابيح شبّت نيرانها؛ و منار اقتدى بها سفّارها [5]، و أعلام قصد بها فجاجها، و مناهل روي بها ورّادها).

به اين ترتيب اسلام به كاخ عظيمى تشبيه شده كه داراى شالوده‌هاى محكم و ستون‌هاى قوى است و در كنار آن باغستان و چشمه‌هاى پرآبى قرار دارد و براى رسيدن به آن در مسير راه چراغهايى در شب تاريك و نشانه‌هايى در روز قرار داده شده، به گونه‌اى كه پويندگان اين راه نه در شبها گمراه مى‌شوند و نه در روزها، و در مسير راه آبگاه‌هايى است كه مسافران تشنه را سيراب مى‌كند.

اين ستونها و پايه‌ها مى‌تواند اشاره به همان چيزى باشد كه در حديث «بنى الإسلام على خمسة؛ على الصّلاة و الزّكاة و الصّوم و الحجّ و الولاية و لم يناد بشي‌ء كما نودى بالولاية؛ اسلام بر پنج پايه بنا شده است بر نماز و زكات و روزه و حج و ولايت و

[1]. «اساخ» از ريشه «سوخ» بر وزن «صوت» به معناى فرورفتن در چيزى است و هنگامى كه به باب افعال برود به معناى فروبردن مى‌آيد.

[2]. «اسناخ» جمع «سنخ» بر وزن «صبر» به معناى اصل و پايه هرچيزى است.

[3]. «آساس» جمع «اساس» به معناى شالوده و ريشه ساختمان است.

[4]. «غزرت» از ريشه «غزارت» به معناى كثرت و فراوانى گرفته شده است.

[5]. «سفّار» جمع «سافر» به معناى مسافر است.