اين سخن نيز برگرفته از آيات قرآن مجيد است كه مى‌فرمايد: « «ما لِلظَّالِمِينَ مِنْ حَمِيمٍ وَ لا شَفِيعٍ يُطاعُ» براى ستمگران نه دوست پرمحبّتى است و نه شفاعت‌كننده‌اى كه شفاعتش پذيرفته شود». [1] نيز مى‌فرمايد: « «فَيَوْمَئِذٍ لا يَنْفَعُ الَّذِينَ ظَلَمُوا مَعْذِرَتُهُمْ وَ لا هُمْ يُسْتَعْتَبُونَ» آن روز عذرخواهى ظالمان سودى به حالشان ندارد و توبه آنان پذيرفته نمى‌شود». [2]

بديهى است عدم پذيرش معذرت همان‌گونه كه از آيات بالا برمى‌آيد، مخصوص كسانى است كه با اعمال خود پلهاى ارتباطى شفاعت پشت سر خود را ويران كرده‌اند؛ ولى آنان كه راه شفاعت را بازگردانده‌اند، مشمول شفاعت خواهند شد. قرآن مجيد مى‌فرمايد: « «وَ لا يَشْفَعُونَ إِلَّا لِمَنِ ارْتَضى‌» و (شافعان) شفاعت نمى‌كنند مگر براى كسانى كه خداوند راضى به شفاعت آنان است». [3]

(1). غافر، آيه 18.

(2). روم، آيه 57.

(3). انبياء، آيه 28.