بعضى ديگر كرسى را اشاره به تدبيرات امور جزئيه عالم و عرش را به معناى تدبير كلّى واحدى كه همه تدبيرات جزئى از آن سرچشمه مى‌گيرد، دانسته‌اند؛ ولى همان‌گونه كه در سابق هم اشاره كرديم آنچه از قرآن مجيد فهميده مى‌شود اين است كه لااقل يكى از معانى كرسى مجموعه آسمان و زمين و جهان ماده يا حاكميت بر آن است و عرش اشاره به عالم ارواح و فرشتگان و جهان ماوراى ماده يا حاكميت بر آنهاست، زيرا قرآن در آية الكرسى مى‌گويد: « «وَسِعَ كُرْسِيُّهُ السَّماواتِ وَ الْأَرْضَ» كرسى حاكميت خداوند آسمانها و زمين را دربر گرفته است» [1] و بديهى است عرش كه برتر و بالاتر از كرسى است ماوراى آن است.

البتّه آنچه گفتيم يكى از تفسيرهاى روشن عرش و كرسى است و از بعضى روايات تفاسير ديگرى درباره آن استفاده مى‌شود. [2]

(1). بقره، آيه 255.

(2). مرحوم علّامه مجلسى در جلد 55 بحار الانوار اقوال و روايات متعددى در مورد عرش و كرسى نقل كرده است.