كسى نرسد.

اكنون اين سؤال پيش مى‌آيد كه اين ايمان شهودى چگونه تحصيل مى‌شود و اين هماى سعادت بر سر چه كسى خواهد نشست؟

پاسخ اين سؤال را با تشبيهات روشن مى‌شود؛ آيينه قلب تا زنگار هوا و هوس دارد، چهره حقيقت در آن منعكس نمى‌شود و تا انسان در سياهچال طبيعت زندانى است به آسمان حقيقت پرواز نمى‌كند و تا گرد و غبار فضاى اطراف او را پر كرده، جمال دل‌آراى يار را هرچند به او نزديك باشد، نمى‌بيند و چه زيبا مى‌گويد، حافظ: