وسيله ارتقا را فراهم مى‌سازد). [1]

«احياى سنّت خدا و سنّت پيامبر» عمل كردن به واجبات الهى كه در قرآن آمده و فرايضى است كه پيامبر فرض نموده است؛ نه فقط عمل كردن، بلكه دعوت عامه مردم به سوى آن نيز لازم است.

در هشتمين و نهمين و دهمين و يازدهمين وصف مى‌فرمايد: «از كسانى كه تكبّر نمى‌ورزند و برترى‌جويى ندارند و خيانت نمى‌كنند و فساد به راه نمى‌اندازند»؛ (لا يستكبرون و لا يعلون، و لا يغلّون‌ [2] و لا يفسدون).

اين چهار وصف در واقع به يكديگر مرتبطاند؛ مستكبران دائما به سوى برترى‌جويى مى‌روند و براى رسيدن به اهداف نامشروع خود دست به خيانت و فساد مى‌زنند، قرآن مجيد مى‌گويد: « «إِنَّ الْمُلُوكَ إِذا دَخَلُوا قَرْيَةً أَفْسَدُوها» شاهان جبّار هنگامى كه وارد منطقه آبادى شوند، آنجا را به فساد مى‌كشند» [3]، و نيز مى‌فرمايد: « «تِلْكَ الدَّارُ الْآخِرَةُ نَجْعَلُها لِلَّذِينَ لا يُرِيدُونَ عُلُوًّا فِي الْأَرْضِ وَ لا فَساداً» اين سراى آخرت را تنها براى كسانى قرار مى‌دهيم كه اراده برترى‌جويى در زمين و فساد را ندارند». [4]

با توجه به اينكه خيانت و فساد در اينجا به صورت مطلق آمده، خيانت و فساد در عقايد و اخلاق و اموال و تمام شؤون زندگى را شامل مى‌شود.

سرانجام در دوازدهمين وصف كه جامعيّت فوق العاده‌اى دارد، مى‌فرمايد: «ما از كسانى هستيم كه دل‌هايشان در بهشت و بدن‌هايشان در ميدان عمل است»؛ (قلوبهم في الجنان، و أجسادهم في العمل).

اشاره به اينكه هدف آنها بسيار والاست و جز به رضاى خدا و بهشت جاويدان او

[1]. مجمع البيان، ذيل آيه 103 سوره آل عمران: «وَ اعْتَصِمُوا بِحَبْلِ اللَّهِ جَمِيعاً»

[2]. «يغلّون» از «غلل» بر وزن «اجل» يا «غلول» بر وزن «غروب» به معناى خيانت گرفته شده؛ يعنى آنها خيانت نمى‌كنند.

[3]. نمل، آيه 34.

[4]. قصص، آيه 83.