بخش بيست و سوم‌

و إنّي لمن قوم لا تأخذهم في اللّه لومة لائم، سيماهم سيما الصّدّيقين، و كلامهم كلام الأبرار، عمّار اللّيل و منار النّهار. متمسّكون بحبل القرآن، يحيون سنن اللّه و سنن رسوله؛ لا يستكبرون و لا يعلون، و لا يغلّون و لا يفسدون. قلوبهم في الجنان، و أجسادهم في العمل.

ترجمه‌

من از كسانى هستم كه در راه خدا از هيچ ملامتى هراس ندارند، از كسانى كه سيمايشان سيماى صديقان و گفتارشان گفتار نيكان است. از كسانى كه شبها را با عبادت آباد مى‌كنند و (در طريق هدايت مردم) روشنى‌بخش روزهايند، از كسانى كه دست به ريسمان قرآن زده و سنّتهاى خدا و رسولش را احيا مى‌كنند، تكبّر نمى‌ورزند و برترى جويى ندارند، خيانت نمى‌كنند و فساد به راه نمى‌اندازند، دلهايشان در بهشت و بدنهايشان در ميدان عمل است.

شرح و تفسير من از اين گروهم!

سرانجام امام عليه السّلام در بخش نهايى خطبه به معرّفى خويش مى‌پردازد، و آنچه را در سابق براى معرفى خود فرموده بود كامل مى‌كند تا از يك سو به آنچه در اين خطبه آمده، قوّت و عمق و اتقان بيشترى ببخشد، زيرا ايمان به گوينده و عمق علم و تقوا و بينش و آگاهى او به خواننده پيام مى‌دهد كه سخنانش را جدّى‌تر بگيرد و از سوى ديگر نسل جوانى كه در ميان ياران او بودند و از سوابق امام آگاهى نداشتند، آگاهى پيدا كنند و از