در ادامه مى‌افزايد: «رسول خدا هرگز دروغى در گفتار من نيافت و در كردارم خطا و اشتباهى نديد»؛ (و ما وجد لي كذبة في قول، و لا خطلة [1] في فعل).

اشاره به اينكه من مدارج تربيت را در سايه او به‌طور كامل پيمودم، به گونه‌اى كه گفتار و رفتارم كاملا صادقانه و در مسير حق بود و كمترين انحرافى نداشتم.

آن‌گاه امام عليه السّلام به بيان اين نكته مى‌پردازد كه من اگر در دوران قبل از بعثت نيز از آن حضرت پيروى مى‌كردم و اين را افتخار و فرصت مهمى براى خود مى‌شمردم، به اين دليل بود كه آن حضرت از آغاز عمر تحت هدايت و عنايت پروردگار قرار داشت، مى‌فرمايد: «از همان زمان كه رسول خدا صلّى اللّه عليه و اله از شير بازگرفته شد، خداوند بزرگ‌ترين فرشته از فرشتگان خود را مأمور ساخت تا در طول شب و روز وى را به راههاى فضيلت و محاسن اخلاق جهانيان وادارد و من هم مانند كودكى كه به دنبال مادرش حركت مى‌كند از او پيروى مى‌كردم. هرروز نكته تازه‌اى از اخلاق برجسته خود براى من آشكار مى‌ساخت و مرا فرمان مى‌داد كه به او اقتدا مى‌كنم»؛ (و لقد قرن اللّه به- صلّى اللّه عليه و آله- من لدن أن كان فطيما [2] أعظم ملك من ملائكته يسلك به طريق المكارم، و محاسن أخلاق العالم، ليله و نهاره. و لقد كنت أتّبعه اتّباع الفصيل‌ [3] أثر أمّه، يرفع لي في كلّ يوم من أخلاقه علما، و يأمرني بالاقتداء به).

اشاره به اينكه سرپرستى پيامبر صلّى اللّه عليه و اله نسبت به من، تنها در جهات ظاهرى و معمولى نبود، بلكه هرروز اين معلم بزرگ درس، تازه‌اى از اخلاق و فضيلت به من آموخت و من نيز پذيرا مى‌شدم.

تعبير به‌ «علما» اشاره به پرچمها و نشانه‌هايى است كه سابقا در مسير راهها در بيابانها

[1]. «خطلة» از ريشه «خطل» بر وزن «خطر» به معناى انحراف از مسير صواب است.

[2]. «فطيم» از «فطام» به معناى از شير بازگرفتن است و فطيم به كسى گفته مى‌شود كه از شير بازگرفته شده باشد.

[3]. «فصيل» بچه شتر است بعد از آنكه از شير بازگرفته شود.