اشاره به اينكه آن روز كه متمسّك به اسلام بوديد، خداوند فرشتگان آسمان را به يارى شما فرستاد و امدادهاى غيبى شامل حال مهاجران و انصار شد؛ دشمنان را عقب رانديد و پيروزى و امنيت و عزّت را براى خود فراهم ساختيد؛ ولى اگر به اسلام پشت كنيد همه اينها از شما گرفته خواهد شد؛ شما مى‌مانيد و دشمنان خون‌آشام و به يقين بدون يارى خداوند راه به جايى نخواهيد برد، بنابراين به اسلام راستين بازگرديد، باد كبر و غرور از سر به در كنيد و تعصّبهاى جاهليّت را كنار بگذاريد و آتش اختلاف را فروبنشانيد تا دست لطف الهى بر سر شما باشد.

آن‌گاه امام عليه السّلام به آنها هشدار مى‌دهد كه در سرگذشت دردناك متمرّدان پيشين بينديشيد و حال خود را با آنها قياس كنيد، مى‌فرمايد: « (در قرآن مجيد) نمونه‌هايى از كيفرهاى الهى و عذابهاى كوبنده او و روزهايى كه مجازات وى دامن گنهكاران را گرفت و وقايعى كه در اين زمينه اتفاق افتاد در دسترس شماست»؛ (و إنّ عندكم الأمثال من بأس اللّه و قوارعه، و أيّامه و وقائعه).

تعبيرات چهارگانه «بأس» و «قوارع» و «ايام» و «وقايع» همه، اشاره به مجازاتهاى سخت و سنگين امتهاى تبه‌كار پيشين است؛ ولى هريك از اين تعبيرات مفهوم خاص خود را دارد؛ «بأس» به معناى جنگ و پيكار و عذاب است و «قوارع» اشاره به كيفرهاى كوبنده است؛ مانند طوفان نوح و زلزله ويرانگر قوم لوط و صاعقه عاد و ثمود. «ايّام» اشاره به مجموعه روزهايى است كه اين حوادث در آن اتفاق افتاد و «وقايع» مجموعه اين حوادث اعم از مقدمات و ذى المقدمه و آثار و نتايج آن است.

«ايّام اللّه» در اينجا اشاره به روزهاى سخت و وحشتناك امتهاى پيشين است. در قرآن مجيد درباره قوم عاد آمده است: « «إِنَّا أَرْسَلْنا عَلَيْهِمْ رِيحاً صَرْصَراً فِي يَوْمِ نَحْسٍ»

- پيروزى شما شود، بنابراين محكوم به شكست خواهيد شد. اين احتمال نيز از سوى جمعى از شارحان داده شده كه جمله مزبور استثناى متّصل است؛ يعنى يار و ياور شما تنها شمشيرهاى شماست كه احتمال پيروزى و شكست، هردو را دارد؛ ولى پيداست كه اين احتمال با سياق عبارت امام سازگار نيست.