درازمدت كه امام عليه السّلام در اين خطبه به آن اشاره فرموده از آفات مهمّ وحدت است.

امام عليه السّلام در خطبه‌هاى ديگر نهج البلاغه نيز بر اين معنا تأكيد كرده است؛ از جمله در خطبه 127 خوانديم كه مى‌فرمايد: «و إيّاكم و الفرقة فإنّ الشّاذّ من النّاس للشّيطان كما أنّ الشّاذّ من الغنم للذّئب؛ از جدايى و تفرقه بپرهيزيد، زيرا افراد تنها و جدا از جمعيّت نصيب شيطانند، همان‌گونه كه گوسفند جدا از گله طعمه گرگ است».

در خطبه 86 نيز تعبير گوياى ديگرى دارد كه مى‌فرمايد: «و لا تباغضوا فإنّها الحالقة؛ باهم دشمنى نكنيد كه دشمنى و عداوت هرخير و بركتى را از بين مى‌برد».

اين سخن را با پيام مهمى از قرآن مجيد پايان مى‌دهيم كه مى‌فرمايد: « «وَ لا تَنازَعُوا فَتَفْشَلُوا وَ تَذْهَبَ رِيحُكُمْ وَ اصْبِرُوا إِنَّ اللَّهَ مَعَ الصَّابِرِينَ» نزاع مكنيد كه سست خواهيد شد و قوّت و قدرت شما از دست خواهد رفت و صبر و استقامت (در برابر عوامل نفاق) داشته باشيد كه خدا با صابران است». [1]

(1). انفال، آيه 46.