خوفه، جعل لهم من مضايق البلاء فرجا).

آرى! هنگامى كه انسان از ميدان امتحان سربلند درآيد خداوند ابرهاى تيره و تار مشكلات را كنار مى‌زند و آفتاب درخشان پيروزى چهره خود را نمايان مى‌سازد. آن‌گونه كه درباره حضرت موسى و يارانش و اقوام ديگرى همانند آنها واقع شد.

امام عليه السّلام در اين جمله تنها اشاره‌اى كلى به پيروزى آنها كرده، سپس در ادامه سخن، آن را شرح مى‌دهد و مى‌فرمايد: «ذلّت را براى آنها به عزّت، و ترس و ناامنى را به امنيّت مبدّل ساخت؛ (و با اين عنايت الهى) و آنها زمامداران فرمانروا و پيشوايان برجسته شدند و آن‌قدر لطف و كرامت الهى شامل حالشان شد كه هيچ‌كس فكر آن را هم درباره آنان نمى‌كرد»؛ (فأبدلهم العزّ مكان الذّلّ، و الأمن مكان الخوف، فصاروا ملوكا حكّاما، و أئمّة أعلاما، و قد بلغت الكرامة من اللّه لهم ما لم تذهب الآمال إليه بهم).

قرآن مجيد در مورد بنى اسرائيل و فرعونيان در اين زمينه توضيح بيشترى دارد كه زواياى اين پيروزى را نشان مى‌دهد، مى‌فرمايد: « «كَمْ تَرَكُوا مِنْ جَنَّاتٍ وَ عُيُونٍ وَ زُرُوعٍ وَ مَقامٍ كَرِيمٍ وَ نَعْمَةٍ كانُوا فِيها فاكِهِينَ كَذلِكَ وَ أَوْرَثْناها قَوْماً آخَرِينَ» چه بسيار باغها و چشمه‌ها كه از خود به جاى گذاشتند و زراعتها و قصرهاى زيبا و گران‌قيمت و نعمت‌هاى فراوان ديگر كه در آن غرق بودند اين‌گونه ما آن (اموال و حكومت) را ميراث براى اقوام ديگرى قرار داديم». [1]

در جاى ديگر مى‌فرمايد: « «وَ نُرِيدُ أَنْ نَمُنَّ عَلَى الَّذِينَ اسْتُضْعِفُوا فِي الْأَرْضِ وَ نَجْعَلَهُمْ أَئِمَّةً وَ نَجْعَلَهُمُ الْوارِثِينَ» ما مى‌خواستيم بر مستضعفان زمين منّت نهيم و آنان را پيشوايان و وارثان روى زمين قرار دهيم». [2]

(1). دخان، آيه 25- 28.

(2). قصص، آيه 5.