نام کتاب : پيام امام امير المومنين(ع) نویسنده : مكارم شيرازى، ناصر جلد : 7 صفحه : 412
پست و پليدى شمرده مىشدند؛ يعنى ارزشهاى انسانى و درون ذاتى كمترين نقشى در
بيان شخصيّت افراد در آن نظام نداشت. و تنها ارزشهاى اعتبارى و پندارى و برونذاتى
محور شخصيّت بود.
در اينجا امام عليه السّلام اين حقيقت را كه ارزش واقعى آن نبود و فرعون و
فرعونيان مىپنداشتند، با بيان بسيار زيبايى شرح مىدهد و مىفرمايد: «اگر خداوند
سبحان مىخواست به هنگام مبعوث ساختن پيامبرانش درهاى گنجهاى طلا و معادن زرناب، و
باغهاى خرّم و سرسبز را به روى آنها بگشايد، مىگشود و اگر اراده مىكرد پرندگان
آسمان و وحوش زمين را همراه آنها گسيل دارد، مىداشت (به يقين قادر بر اين امور
بود) ولى اگر اين كار را مىكرد ارزش آزمايش از ميان مىرفت؛ پاداش و جزاى
نيكوكاران بىاثر مىشد و وعدههاى الهى بىفايده مىگشت؛ و مطيعان مستحق اجر و
پاداش امتحاندهندگان نمىشدند و مؤمنان استحقاق ثواب نيكوكاران را نمىيافتند و
نامها (نام مسلم، مؤمن، مخلص و ...) با معانى خود همراه نمىگشت»؛ (و لو أراد اللّه سبحانه لأنبيائه حيث بعثهم أن يفتح لهم
كنوز الذّهبان [1]، و
معادن العقيان [2]، و
مغارس [3]
الجنان، و أن يحشر معهم طيور السّماء و وحوش الأرضين لفعل، و لو فعل لسقط البلاء،
و بطل الجزاء، و اضمحلّت الأنباء، و لما وجب للقابلين أجور المبتلين، و لا استحقّ
المؤمنون ثواب المحسنين، و لا لزمت الأسماء معانيها).
اشاره به اينكه خداوند حكيم به خوبى مىتواند پيامبرانش را با همه نيروهاى
مادى بسيج كند و به همه زر و زيورها بيارايد؛ همه ثروتها، باغها، قصرها و وسايل
تجمل را در اختيار آنان بگذارد و چيزى در اختيار يك نفر از پيامبرانش قرار دهد كه
حتى همه سلاطين دنيا دستهجمعى آن را نداشتهاند- زيرا او خالق آسمانها و
زمينهاست- ولى او