جبّه پشمين به تن داشتند و در دست هركدام عصايى (همچون عصاى چوپانها) بود (او را دعوت به سوى خداوند يگانه كردند و) با او شرط كردند كه اگر تسليم فرمان خدا شود عزت و قدرتش پايدار، و حكومتش برقرار خواهد بود»؛ (و لقد دخل موسى بن عمران و معه أخوه هارون عليه السّلام على فرعون، و عليهما مدارع‌ [1] الصّوف، و بأيديهما العصيّ، [2] فشرطا له- إن أسلم- بقاء ملكه، و دوام عزّه).

موسى و هارون مخصوصا با لباس و عصاى خشن چوپانى وارد بر فرعون شدند تا از يكسو خيال‌بافيهاى او و اطرافيانش را درباره اينكه شخصيّت در گرو مال و ثروت و زر و زينت است، درهم بشكنند و از سوى ديگر اعلام دارند دوران آن‌گونه زندگى پايان يافته و دوران جديدى از حكومت الهى با كمك مستضعفان آغاز شده است.

در ادامه اين سخن به بيان واكنش فرعون در برابر دعوت موسى و هارون پرداخته مى‌فرمايد: «فرعون گفت: آيا از اين دو نفر تعجّب نمى‌كنيد كه بقاى ملك و دوام عزّتم را (به شرط اسلام آوردن) تضمين مى‌كنند در حالى كه فقر و ذلّت از سر و وضعشان مى‌بارد (اگر راست مى‌گويند) چرا دستبندهايى از طلا (از سوى خدا) به آنها داده نشده است. اين سخن را فرعون به جهت بزرگ شمردن طلا و گردآورى آن و تحقير پشم و پوشيدن آن گفت»؛ (فقال: «ألا تعجبون من هذين يشرطان لي دوام العزّ، و بقاء الملك؛ و هما بما ترون من حال الفقر و الذّلّ، فهلّا ألقي عليهما أساورة [3] من ذهب»؟ إعظاما للذّهب و جمعه، و احتقارا للصّوف و لبسه!).

آرى! نظام ارزشى دستگاه فرعون بر همين محور مى‌چرخيد آنها كه زروزيور و ثروت بيشترى داشتند شخصيّت والاترى نصيبشان شده بود و پشمينه‌پوشان پابرهنه، افراد

[1]. «مدارع» جمع «مدرع» بر وزن «منبر» به معناى جبّه است.

[2]. «عصىّ» جمع «عصا».

[3]. «اساوره» و «اساور» و آن نيز جمع «اسوره» و آن نيز جمع «سوار» بر وزن «غبار» يا «سوار» بر وزن «كتاب» در اصل از كلمه فارسى «دستور» به معناى دستبندى كه به عنوان زينت در دست مى‌كنند گرفته شده است.