سر هارون فرياد مى‌زد، براى تحريك عواطف برادر گفت: « «يَا بْنَ أُمَّ لا تَأْخُذْ بِلِحْيَتِي وَ لا بِرَأْسِي» اى پسر مادرم (اى برادر) ريش و سر مرا مگير». [1]

جمله‌ «سوى ما ألحقت» به اصطلاح از قبيل استثناى منقطع است. در اينجا براى شدت مذمت آمده است مثل اينكه مى‌گوييم: «فلان كس هيچ فضيلتى نداشت جز اينكه دروغ مى‌گفت و خيانت مى‌كرد».

تعبير به‌ «عداوة الحسد» اشاره به اين است كه حسادت انسان را به دشمنى و عداوت مى‌كشاند، عداوتى كه مى‌تواند سرچشمه قتل و كشتار برادر گردد.

سپس امام عليه السّلام به توضيح اين ماجرا پرداخته چنين مى‌فرمايد: « (سرانجام) آتش غضب بر اثر كبر و تعصب ناروا در دلش شعله‌ور شد و شيطان، باد كبر و غرور در بينى او دميد همان كبر و غرورى كه در پايان، خداوند به سبب آن براى او پشيمانى به بار آورد و گناه همه قاتلان را تا روز قيامت بر گردن او افكند»؛ (و قدحت الحميّة في قلبه من نار الغضب، و نفخ الشّيطان في أنفه من ريح الكبر الّذي أعقبه اللّه به النّدامة، و ألزمه آثام‌ [2] القاتلين إلى يوم القيامة).

از جمله‌هاى بالا به خوبى استفاده مى‌شود كه انحرافات نخست از درون انسان بر مى‌خيزد سپس شيطان به آن دامن مى‌زند و سرانجام آثار شوم آن به فرمان خدا دامان انسان را مى‌گيرد، بنابراين هرچه هست از درون آلوده خود انسان است و بقيه آثار اعمال اوست و اين پاسخى است براى كسانى كه مى‌گويند چرا شيطان چنين و چنان مى‌كند و چرا پروردگار متعال ما را گرفتار فلان حوادث شوم مى‌سازد.

ابن ابى الحديد در ذيل اين جمله، از طبرى مورخ معروف، از رسول خدا صلّى اللّه عليه و اله نقل مى‌كند كه فرمود: «ما من نفس تقتل ظلما إلّا كان على ابن آدم الأوّل كفل منها و

[1]. طه، آيه 94.

[2]. «آثام» جمع «اثم» به معناى گناه است و در اصل به آن حالتى گفته مى‌شود كه در روح و عقل انسان به وجود مى‌آيد و او را از رسيدن به نيكيها و كمالات بازمى‌دارد.