بأسماعكم إليها، و ألظّوا [1] بجدّكم عليها، و اعتاضوها من كلّ سلف خلفا، و من كلّ مخالف موافقا).

گويى تقوا همه انسانها را به سوى خود فرامى‌خواند و آثار نيك خود را براى همگان تشريح مى‌كند، لذا امام مى‌فرمايد: به سرعت گوش خود را به دعوت تقوا بسپاريد و به دنبال آن برخيزيد و به تهيه مقدمات آن بپردازيد و اگر تقوا داشته باشيد از دست رفتن سرمايه‌هاى دنيا غمى ندارد و تقوا در برابر مخالفان مدافع شماست.

واژه «مخالف» در اينجا ممكن است اشاره به گناهان پيشينى باشد كه آثار آن با تقوا برچيده مى‌شود و يا منظور دشمنان و مخالفان انسان باشد، زيرا خداوند وعده پيروزى به پرهيزگاران داده است همان‌گونه كه قرآن مجيد مى‌فرمايد: « «إِنَّ اللَّهَ مَعَ الَّذِينَ اتَّقَوْا وَ الَّذِينَ هُمْ مُحْسِنُونَ» خداوند با پرهيزكاران و نيكوكاران است». [2] و نيز مى‌فرمايد:

« «وَ إِنْ تَصْبِرُوا وَ تَتَّقُوا لا يَضُرُّكُمْ كَيْدُهُمْ شَيْئاً» هرگاه شكيبايى و تقوا پيشه كنيد مكر مخالفان به شما نمى‌رسد». [3]

سپس در شش جمله ديگر مى‌افزايد: «خواب خود را با تقوا به بيدارى مبدّل سازيد، و روز خود را با آن طى كنيد، قلوب خود را با آن همراه نماييد، گناهان خويش را با آن شستشو دهيد، و بيماريهاى جان و دل را با آن مداوا كنيد»؛ (ايقظوا بها نومكم و اقطعوا بها يومكم، و أشعروها قلوبكم، و ارحضوا [4] بها ذنوبكم، و داووا بها الأسقام).

جمله‌ «أيقظوا بها نومكم» ممكن است اشاره به خواب معمولى باشد؛ يعنى در پرتو تقوا پاسى از شب را بيدار باشيد و با خدا راز و نياز كنيد. (در مقابل‌ و اقطعوا بها يومكم) اين احتمال داده شده كه مراد بيدار شدن از خواب غفلت به سبب تقواست. جمله‌ «اشعروها

[1]. «الظوا» از ريشه «لظّ» بر وزن «خطّ» به معناى ملازم چيزى بودن مشتق شده است.

[2]. نحل، آيه 128.

[3]. آل عمران، آيه 120.

[4]. «ارحضوا» از «رحض» بر وزن «محض» به معناى شستشو دادن است.