بخش دوم‌

و أوصيكم بذكر الموت و إقلال الغفلة عنه. و كيف غفلتكم عمّا ليس يغفلكم، و طمعكم فيمن ليس يمهلكم! فكفى واعظا بموتى عاينتموهم، حملوا إلى قبورهم غير راكبين، و أنزلوا فيها غير نازلين، فكأنّهم لم يكونوا للدّنيا عمّارا، و كأنّ الآخرة لم تزل لهم دارا. أوحشوا ما كانوا يوطنون، و أوطنوا ما كانوا يوحشون، و اشتغلوا بما فارقوا، و أضاعوا ما إليه انتقلوا. لا عن قبيح يستطيعون انتقالا، و لا في حسن يستطيعون ازديادا. أنسوا بالدّنيا فغرّتهم، و وثقوا بها فصرعتهم.

ترجمه‌

شما را به يادآورى مرگ و كاستن غفلت از آن توصيه مى‌كنم. چگونه غافل مى‌شويد از چيزى كه او از شما غافل نمى‌شود؟ چگونه طمع مى‌ورزيد در كسى (اشاره به فرشته مرگ است) كه به شما مهلت نمى‌دهد؟! بهترين واعظ و اندرزدهنده براى شما مردگانى هستند كه با چشم خود آنها را مى‌بينيد كه آنها را به سوى قبرهايشان مى‌برند بى‌آنكه اختيارى از خود داشته باشند و در ميان قبر مى‌گذارند بى‌آن كه بخواهند! (چنان از دنيا بيگانه مى‌شوند كه) گويى هرگز به عمران آن نپرداختند و چنان به آخرت مى‌پيوندند كه گويى هميشه وطنشان بوده است! (آرى) از آنجا كه وطنشان بود وحشت و دورى مى‌كنند و آنجا را كه از آن وحشت داشتند وطن مى‌گزينند. آنها در دنيا به چيزى مشغول شدند كه (سرانجام) از آن جدا گشتند، و جايى كه به آن منتقل گشتند. (سراى آخرت) را تباه كردند، نه قدرت دارند از عمل زشتى كه انجام داده‌اند كنار روند و نه مى‌توانند بر كارهاى‌