شما مهلت داد»؛ (فكم خصّكم بنعمة، و تدارككم برحمة! أعورتم‌ [1] له فستركم، و تعرّضتم لأخذه‌ [2] فأمهلكم!).

امام عليه السّلام در اين بخش نخست اشاره به نعمتها و رحمتهايى مى‌كند كه اختصاص به اين امت دارد؛ مانند خاتميت پيامبر اكرم صلّى اللّه عليه و اله و بهترين امت بودن و عدم نزول بلا بر امت، تا هنگامى كه پيامبر در ميان آنهاست يا مشغول استغفارند. و بعد از آن به مسئله پرده‌پوشى پروردگار در مقابل پرده‌درى افراد گنهكار، همچنين دادن فرصت كافى براى توبه و بازگشت به سوى خود و عدم تعجيل در مجازات آنها مى‌پردازد كه هريك از آنها نعمتى بسيار بزرگ است.

(1). «اعورتم» از ريشه «عار» به معناى عيب گرفته شده و به هرچيزى كه اظهار آن عيب شمرده مى‌شود، عورت اطلاق مى‌كنند و هنگامى كه به باب افعال برود (مانند جمله بالا) به معناى اظهار عيب است.

(2). «اخذ» در اصل به معناى گرفتن است و چون براى مجازات كردن قبلا مجرم را دستگير مى‌كنند اين واژه به معناى مجازات نيز به كار مى‌رود.