در قرآن مجيد نيز مى‌خوانيم: « «وَ أَسِرُّوا قَوْلَكُمْ أَوِ اجْهَرُوا بِهِ إِنَّهُ عَلِيمٌ بِذاتِ الصُّدُورِ» [1]؛ سخنان خود را پنهان سازيد يا آشكار كنيد (تفاوتى نمى‌كند) او از آنچه در درون سينه‌هاست آگاه است.» نيز مى‌فرمايد: « «وَ إِنَّ عَلَيْكُمْ لَحافِظِينَ كِراماً كاتِبِينَ يَعْلَمُونَ ما تَفْعَلُونَ» [2]؛ و بى‌شك نگهبانانى بر شما گمارده شده والامقام و نويسنده (اعمال نيك و بد شما) كه مى‌دانند شما چه مى‌كنيد».

بديهى است ثبت اعمال به وسيله فرشتگان حافظ اعمال، براى تأكيد است وگرنه از جمله‌هاى قبل به خوبى روشن شد كه آشكار و پنهان و همه‌چيز در زمين و آسمان در برابر علم خدا يكسان است.

با توجه به اين كه جمله‌ «قد وكّل بذلك‌؛ خداوند براى كتابت گروهى را مأمور كرده است» و با توجه به اين‌كه كتابت اعمال آشكار را به اعمال محدود ساخته‌ «و إن أعلنتم كتبه» چنين استفاده مى‌شود كه فرشتگان الهى مأموريت ندارند همه اعمال پنهانى را بنويسند و خداوندى كه ستار العيوب است بخشى از اين اعمال را از قلمرو اطلاع آنها خارج ساخته و تنها در اختيار خودش قرار داده است و اين حكايت از نهايت لطف او مى‌كند.

در دعاى كميل نيز مى‌خوانيم: «و كلّ سيّئة أمرت باثباتها الكرام الكاتبين الّذين وكّلتهم بحفظ ما يكون منّى و جعلتهم شهودا علىّ مع جوارحى و كنت انت الرّقيب علىّ من ورائهم و الشّاهد لما خفى عنهم و برحمتك اخفيته و بفضلك سترته؛ خداوندا گناهان مرا ببخش هرگناهى كه فرشتگان والامقام را مأمور ثبت آن كرده‌اى همان‌ها كه مأموريت دارند همه آنچه را از من سر مى‌زند بنويسند و آنها را افزون بر اعضاى من گواه من قرار دادى و تو در ماوراى آنها مراقب آنان هستى و گواه بر چيزى هستى كه از آنها پنهان شده است (آرى) به رحمتت آن را پنهان سختى و به سبب فضلت مستور داشتى».

[1]. ملك، آيه 13.

[2]. انفطار، آيات 10- 12.