احكام الهى و تبديل آن به احكام ديگر بر طبق تمايلات نفسانى و منافع شخصى است.

به همين دليل، در روايات اسلامى مذمّت شديدى از موضوع بدعت شده است: در حديثى از پيامبر اكرم صلّى اللّه عليه و آله مى‌خوانيم: «اهل البدع شرّ الخلق و الخليفة؛ اهل بدعت، بدترين خلق و داراى بدترين اخلاقند». [1] امير مؤمنان على عليه السّلام مى‌فرمايد: «أمّا أهل البدعة فالمخالفون لأمر اللّه و لكتابه و رسوله العاملون برأيهم و أهوائهم و إن كثروا؛ اما اهل بدعت كسانى‌اند كه مخالف فرمان خدا و كتاب او و رسول او مى‌باشند.

آن‌ها به رأى و هواى خويش عمل مى‌كنند (و همه بر باطلند) هر چند بسيار باشند». [2] روايات در اين زمينه بسيار فراوان است و با شدّت، بدعت و بدعت‌گذار را مى‌كوبد.

دليل آن هم روشن است؛ زيرا اگر باب بدعت در احكام الهى گشوده شود و هر كس با ميل خود و بر طبق منافع شخصى حلالى را حرام و يا حرامى را حلال كند زمان كوتاهى نمى‌گذرد كه دين و آيين الهى به كلّى دگرگون و مسخ مى‌شود و از احكام اصيل اسلام چيزى باقى نمى‌ماند؛ بر همين اساس پيامبر اسلام صلّى اللّه عليه و آله هر گونه همكارى با بدعت گذاران را منع كرده؛ تا آن جا كه مى‌فرمايد: «من تبسّم في وجه مبتدع فقد أعان على هدم دينه؛ كسى كه در صورت بدعت گذارى تبسّم كند، به نابودى دين خود كمك كرده است». [3] از اين جا روشن مى‌شود كسانى كه معناى وسيع بدعت را با معناى خاص آن خلط كرده‌اند و به مغالطاتى دست زده‌اند، مثلا مى‌گويند همه طالب نوآورى‌اند و چه كسى مى‌تواند با آن مخالفت كند؟ سخت در اشتباهند.

و نيز كسانى كه تغيير نظر مجتهدان و كشف مسائل تازه‌اى را از كتاب و سنّت نوعى بدعت مى‌شمرند يا خود را فريب مى‌دهند و يا مى‌خواهند ديگران را فريب دهند. كشف‌

[1] ميزان الحكمه، حديث شماره 1629.

[2] ميزان الحكمة، حديث شماره 1632.

[3] همان، حديث شماره 1635.