جان قرار دارد و بعد از آن اموال انسان است. اسلام، اهمّيّت فوق العاده‌اى براى هر سه قائل شده و همان گونه كه در خطبه ياد شده نقل شد، كسى در قيامت، اهل نجات است كه دست او از خون و اموال مردم پاك باشد و زبانش از تعرّض به آبروى مردم.

اسلام، احترام اموال مردم را همچون احترام جان آن‌ها مى‌داند و احترام جان يك انسان را به اندازه احترام تمام بشر مى‌شمرد و تضييع آبروى مؤمنى را با ارتكاب يك غيبت به منزله خوردن گوشت برادر خود بعد از مرگش مى‌شمرد.

در حديثى مى‌خوانيم كه پيغمبر اكرم صلّى اللّه عليه و آله در «حجة الوداع» در سرزمين «منى» (كه مسلمانان از نقاط مختلف در آن جا گردهم مى‌آيند) بعد از پايان مناسك حج، خطبه مهمى خواند و در ضمن آن خطاب به مردم فرمود: «كدام روز سال از همه روزها مهم‌تر است؟

عرض كردند: امروز! فرمود: كدام ماه از همه ماه‌ها مهم‌تر است؟

عرض كردند: همين ماه! فرمود: كدام نقطه از جهان مهم‌تر است؟

عرض كردند: همين سرزمين! فرمود: «إنّ دمائكم و اموالكم عليكم حرام لحرمة يومكم هذا في شهركم هذا في بلدكم هذا إلى يوم تلقونه فيسئلكم عن أعمالكم؛ احترام خون و مال شما همچون احترام امروز و اين ماه در اين سرزمين است و اين ادامه دارد تا روز قيامت و در آن روز خداوند از اعمال شما پرسش مى‌كند».

سپس فرمود: من آن چه را بايد بگويم گفتم؟

عرض كردند: آرى.

فرمود: خدايا گواه باش». [1]

[1] وسايل الشيعه، جلد 19، صفحه 3، (حديث 3).