مى‌كند و باز با سرعت شگفت‌آورى كلمات و جمله‌ها را مى‌سازد و هرگز خسته نمى‌شود! اگر كمى مسير حركت خود را اشتباه كند، كلمات مهمل و گاه خنده‌آور ايجاد مى‌شود! و نيز به هنگام غذا خوردن با سرعت و دقت بى‌نظيرى لقمه غذا را به زير دندان‌ها مى‌فرستد و خود را به عقب مى‌كشد تا غذا در زير چكش‌هاى دندان نرم شود. اگر در هفته، يا ماه و سال يك بار در اين كار دقيق اشتباه كند و لاى دندان‌ها بماند، چنان ضربه‌اى مى‌خورد كه خون از آن جارى مى‌شود و در اين جاست كه مى‌گوييم: «زبان‌مان را گاز گرفتيم».

كار مهم ديگر او جمع كردن غذاهاى جويده و فرستادن آن به درون حلق است كه اگر زبان نبود، بلعيدن آب و غذا كار بسيار مشكل و پيچيده‌اى بود؛ اين از نظر ظاهر.

و اما از نظر برنامه‌هاى معنوى و اخلاقى باز هم نقش زبان، بسيار مهم است؛ چرا كه ساده‌ترين وسيله عبادت و مهم‌ترين وسيله گناه است؛ بهترين عبادات (نماز، تلاوت قرآن، تعليم و تربيت، امر به معروف و نهى از منكر و ...) با زبان انجام مى‌شود؛ همان گونه كه حدود سى گناه كبيره (غيبت، تهمت، آزار مؤمن، حكم به باطل، ايجاد فساد و اختلاف و ...) با زبان انجام مى‌گيرد.

زبان، خطرناك‌ترين وسيله گناه است؛ زيرا در هر زمان و مكان و در هر شرايط بدون هيچ هزينه‌اى در اختيار انسان قرار دارد؛ از آن بدتر اين كه گناهان زبان بر اثر كثرت و وسعت، غالبا قبح و زشتى خود را در ميان مردم از دست داده است؛ به همين دليل نخستين گام در اصلاح خويش، اصلاح زبان است و پيمودن مراحل قرب به خدا از مسير اصلاح زبان مى‌گذرد.

براى نجات از گناهان زبان، دو راه مهم وجود دارد كه امام عليه السّلام در سخنان مزبور به آن اشاره فرموده است:

نخست، كم سخن گفتن و از فضول كلام پرهيز نمودن كه يك وسيله مهم براى بر كنار ماندن از آفات زبان است.