انسان‌ها- هر چند بيرون از كره زمين به آن نگاه مى‌كنيم- مى‌پوشانند. تمام مناطق روى زمين را در يك لحظه نمى‌توان با چشم ديد؛ هر چند از فاصله دور در فضا به آن نگاه كنيم؛ ولى براى خداوند چنين نيست؛ همه در پيشگاه علمش حاضر و او بر همه ناظر است.

گاه نيز گفته مى‌شود اين جمله، اشاره به طبقات زمين است؛ زيرا زمين از طبقات مختلفى تشكيل شده كه ما تنها يك طبقه را مى‌بينيم؛ ولى خداوند از همه آگاه است.

بعضى نيز گفته‌اند: منظور، مخلوقاتى است كه در اين زمين‌ها زندگى مى‌كنند.

همين گفتگوها در تفسير آيه شريفه 12 سوره طلاق نيز ديده مى‌شود « «اللَّهُ الَّذِي خَلَقَ سَبْعَ سَماواتٍ وَ مِنَ الْأَرْضِ مِثْلَهُنَّ»؛ خداوند همان كسى است كه هفت آسمان را آفريد و از زمين نيز همانند آن‌ها را».

و بعضى از مفسّران مانند فخر رازى و مرحوم علامه طبرسى هر كدام، يكى از تفسيرهاى ياد شده را پذيرفته‌اند.

اين احتمال نيز در تفسير آيه و تفسير كلام امام عليه السّلام وجود دارد كه منظور، عوالمى باشد كه در آن سوى كره زمين قرار دارد.

توضيح اين كه ما آن‌چه را بالاى سرمان قرار دارد، آسمان مى‌ناميم و آن چه زير پاى ما قرار داد، زمين؛ و مى‌دانيم كره زمين در ميان مجموعه‌اى از ستارگان ثابت و سيّار قرار گرفته و همان گونه كه در بالاى سر ما بخش عظيمى از آن مجموعه است اگر به زير پايمان يعنى درست آن طرف كره زمين نگاه كنيم نيز مجموعه‌اى از اين عوالم موجود است كه براى ساكنان آن‌جا آسمان است و براى ما كه در اين طرف زمين قرار داريم زمين محسوب مى‌شود. آسمان تنها نيم كره‌اى نيست كه بالاى سر و دو طرف ما قرار دارد؛ بلكه نيم كره ديگرى هم در زير پاى ماست كه آن نيز همانند اين نيم كره مملوّ از ستارگان و كرات آسمان است. (دقّت كنيد).